Ang Medalya ni Maya

Nanaaaaaaaayyyy!!! Nay! Tapos na po ako maglinis ng bahay. Magiliw na sigaw ni Maya. Mahahalatang ito ay hinihingal pa sa pag takbo makarating lamang sa kinaroroonan ng kanyang mahal na ina. "Nay, halina po tayo at nakapag handa na ang ate ng almusal, kain na po tayo" dugtong na sabi ng apat na taong gulang na si Maya sa kanyang ina na abala sa pagtatanim ng halaman sa bakuran.

Sige! mauna kanang kumain at susunod na lamang ako, pagkatapos ay hugasan niyo ang mga pinagkainan, ayokong may makikita mga nagkalat na laruan ha, Maya. Pasigaw na tugon ng kanyang ina sa batang si Maya.

"Masusunod po inay, punta na po kayo habang mainit-init pa ang sabaw ng ulam. Naghihintay na rin po si Tatay sa hapag-kainan."

Bumalik si Maya sa kanilang tahanan at ipinarating sa kanyang Ama ang sinabi ng ina. Habang naglalaro si Maya kasama ang kaniyang paboritong manika ay bigla na lamang itong hinablot ng kanyang nakatatandang kapatid. "Maya! Laro ka ng laro diyan, nagkalat pa iyong mga laruan. Ligpitin mo na iyan at tumulong ka sa ate mong maglaba!" Dali-daling inayos ni Maya ang mga laruan at pumaroon na labahan upang timbaan ang kaniyang ate habang ito ay nagbabanlaw ng mga damit. Napansin niyang may luha sa mata ang kaniyang nakatatandang kapatid ngunit minabuti na lamang niyang manahimik at baka masigawan na naman siya.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Naaay! Nanaaay! Dala dala ko na po aking resulta ng pagsusulit oh! Nay pasado daw po ako Hihihi" Masayang-masaya na sambit ni Maya habang hingal na hingal sa pagtakbo at makikitang ang dumi ng kanyang uniporme marahil nadapa na naman ang bata sa pagmamadaling umuwi.

Maya naman! Ang dumi dumi ng damit mo, ang hirap hirap maglaba lalo mo pang pinahihirapan ang nanay mo. Kay linis at puti ng iyong uniporme ng ika'y pumasok sa paaralan, ano na naman ang ginawa mong bata ka!

Naramdaman ni Maya ang galit ng kanyang ina at agad itong humingi na paumanhin. Pumasok siya bahay nila upang linisin ang kanyang damit na puno ng putik. "Hays, kung hindi lang siguro mabilis ang takbo ng kotseng iyon, hindi sana magagalit si nanay sakin." Katatapos lang ng ulan at iyon ang naging dahilan ng pagtalsik ng putik sa kanyang damit.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dumating ang panahon na si Maya ay labing-isang taong gulang na at nalalapit na ang kanyang pagtatapos sa ika-anim na baitang.

" Nanay, sino po ang magsasabit ng medalya sa akin sa araw ng aking pagtatapos? Ang sabi ng aking guro ay kakailanganin daw po ang isa sa magulang. Makakarating po ba kayo, nay?"

Hindi agad kumibo ang kanyang ina. Mabuti na lamang ay sumingit sa usapan ang Kanyang Ama." Ano ka ba naman, Maya. Siyempre darating ang tatay mo upang isabit ang medalya sayo. Halika ka nga dito, bakit ba sabik na sabik ka eh ang medalyang iyon ay dahil lamang sa ikaw ang pinakamasipag sa loob ng klase at hindi ka naman kasama sa nangungunang Estudyante, hindi mo gayahin ang ate mo, Sumasali sa mga debate at patimpalak, ang kuya mo ay ganoon din, hahaha ang sayo naman ay puro most behave, most industrious at most responsible award.

Pilit na ngiti lamang ang sinagot niya sa kanyang ama at nagpaalam na siya ay gagayak na patungo sa paaralan. "Sige po nay, tay, alis na po ako!" Malungkot si Maya habang naglalakad at hindi niya malaman kung bakit. Siguro ay dala ito ng labis na pag-alala na baka madismaya na naman ang kanyang mga magulang sa pinag-gagagawa niya.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Si Maya ay kinakabahan sa kadahilanang ito ang unang araw niya bilang isang ganap na estudyante sa paaralang sekondarya. Marami siyang makakahalubilong tao at paniguradong ang mahiyaing tulad niya ay mahihirapan sa pakikisalamuha. Tinatagan ang kanyang loob at muling sumabak sa hamon ng buhay. "Hayss this is it pansit, ang mga medalya ay aking masusungkit! Darna!" sabay isinubo ang kendi na kanina pa niya hawak. Huli na nang malaman niyang ginawa niya ito sa harap ng kanilang silid-aralan at nakatingin ang nga bago niyang kaklase na talaga namang humagalpak pa ng tawa ang ilan sa kanila. Maging ang kanyang guro ay napangiti na lamang sa kanyang ginawa. "Dito ba iyong silid? Pumasok kana at Magpakilala sa iyong mga kaklase." agad na sumunod si Maya at nagpakilala. "Magandang umaga sa inyong lahat, Ako nga pala si Maya. Hindi ako isang ibon ngunit pangarap ko ang lumipad, lumipad patungo sa aking mga pangarap. Pwede na rin siguro si darna, si ding at ang bato na lamang ang kulang haha"

Naging maganda ang takbo ng kaniyang pag-aaral. Napapa bilang na siya sa mga batang masipag mag aral at dumating na ang kaniyang pinakhihintay, ang pagbibigay ng grado.

"Nanay! Nanay! Tataaay! Ateee at kuyaaa! Bunsoooooo!" Malakas na sigaw ni Maya ng siya ay makauwi na sa bahay upang sabihin ang naging resulta ng kaniyang pag aaral. "Tingnan niyo ang aking grado, hindi lang basta pasado, ako ay aakyat sa stage at sasabitan ng medalya! Top 2 ako sa aming silid aralan!"masayang sigaw ni Maya ngunit walang reaksyon ang kaniyang mga magulang. "Ang galing naman ng kapatid ko, sige ako ang sasama sayo at magsasabit ng medalya mo" hinatak siya ng kanyang ate at hinagkan ito. "Magaling ka Maya, masaya ang ate para sayo. "

Hindi na napigilan ni Maya ang kanyang sarili at pumunta sa kanyang mga magulang. "Nay, Tay busy po ba kayo sa araw na iyon, maaari po bang kayo ang magsabit ng medalya para sakin? " Mausising tanong ni Maya.

"Pasensya kana Maya, hindi makakapunta ang itay ngayon dahil nga gawaan na sa bukid at ang mama mo naman ay may lakad din" Tugon ng kaniyang ama.

"Sana man lang ay nag top 1 ka, hindi ka naman nangunguna sa inyong silid ngunit kung makapag salita ka ay tila ba ikaw ang nanalo sa lotto" sambit ng kaniyang ina na naging dahilan ng tahimik na pagtulo ng mga luha na nagmula sa kaniyang nagsusumamong mga mata.

"Naiintindihan ko po, magpapasama na lamang po ako kay ate". Lumabas si Maya at pumunta sa bukidan at tinanaw ang napakaliwanag na kalangitan. Sa ilalim ng puno ay tahimik na umiiyak si Maya. Kahit anong gawin niya ay hindi mawala ang mga masasakit na salita na sinabi ng kaniyang ina. Tila parang ang bigat bigat sa pakiramdam at sobrang sama sa kaniyang kalooban. Umiiyak lang ng umiyak si Maya hanggang sa hindi niya namalayan ang oras na paparating na pala ang gabi. Dali-dali itong tumakbo pa balik sa kanilang bahay.

Nang makauwi siya ay abot ng sermon at palo ang kanyang natamo. Nakaligtaan niya kasi ang paghuhugas ng plato at naging dahilan kung bakit mas lalong kumulo ang dugo ng kaniyang ina. Inisip ni Maya na kasalanan naman niya ang lahat kaya tinanggap niya lamang ang mag masasakit na salita.

Hindi nagtagal ay naging ganon nalang ang takbo ng lahat, hindi na nagsasabi si maya sa kung ano ang mga medalyang kanya naiuuwi, hindi na rin kasi siya masamahan ng ate dahil masiyado na itong abala sa kaniyang trabaho. At hanggang dumating ang moving-up ceremony na ang guro ang kasama niya sa lahat. Maging sa pagtatapos ng Senior High School ay mag isa niyang hinarap ang lahat. Si Maya ay nag uwi ng medalya at ang title nito ay "With High Honor" ngunit hindi niya sinabi sa lahat at nagpatuloy sa pangarap na gusto niyang malipad.

Ngunit dumating ang araw na si Maya ay nawalan ng pakpak sa paglipad.

Inipon niya ang kaniyang mga medalya, sinabit ito sa loob ng bahay nila na kung saan makikita ng mga magulang niya. At sa araw din na iyon...

Sa araw kung saan kaarawan na ni Maya...

Siya ay inabutan na nilang hindi humihinga....

Sa kamay ni maya ay may hawak siyang liham, at ang liham ay may pinamagatang "Ang medalya ni Maya"

Wakas...

Author's Note:

January 08, 2021

Article #73

Magandang umaga! Maraming salamat sa pagbabasa ng aking munting likha. Marahil ay nagtataka ka ngunit nais ko lang sabihin na ito ay hindi hango sa aking tunay na buhay, may mga pagkakahawig subalit ang karamihan ay aking iniba.

Sinulat ko ito ngayong umaga dahil may kasalanan ako sa nanay ko, nakalimutan kong maghugas ng mga plato at ngayon nagtitipa ako habang nagtatago sa aking kwarto haha.

Gusto ko lang din sabihin ang mensahe ko sa mga mag-aaral na katulad ko, huwag niyo sana isipin ang ginawa ng aking Maya haha. Alam kong nahihirapan kana din sa pag-aaral mo, ngunit sana ay huwag kang sumuko. Lumapit ka sa kaibigan mong handang makinig sayo at sundin mo ang mga payong makakabuti para sa sarili mo.

Minsan naisip ko din na parang ako si Maya, pero sa huli naman ay aking kinaya ang mga problema. Lilipad kahit walang pakpak, andiyan si darna ngunit si ding at ang bato nalang ang wala😂✌️

Masaya ako na umabot ka hanggang sa dulo, ako si caris, ang cute na wais at mukhang walis.

Isingit ko lang na nakita ko na grades ko at masaya ako na lahat ay pasado kahit may mga exams na zero🤣✌️

Ang mahalaga, buhay at humihinga pa. 😁

Hanggang sa muli!

Maaari mo naman akong hanapin sa mga sumusunod na plataporma kung nais mong ako'y makilala pa.

• Noise.cash: Carisdaneym

• Twitter: carisdaneym

• Instagram: Carisdaneym

• Reddit: Carisdaneym

• Publish0x: Carisdaneym (inactive)

• Facebook: Carisdaneym Lazy blogger

• Telegram: carisdaneym2

• Facebook page by Yen Bitcoin cash Nueva Ecija

• Facebook group by bmjc  Bitcoin cash Earn and Learn

• Noiseristificationism (telegram)