"Anna, kumpleto ba kayong lahat sa loob?" tanong nitong kasama ko, kung ganon Anna pala ang pangalan ng babaeng nasa harapan ko at mas nauna ko pang nalaman talaga ang pangalan niya kaysa dito sa mokong na ito.
"Oo, pero sino naman yang kasama mo? akala ko ba bawal magdala ng ordinaryong tao dito?" masungit na sabi ni Anna, medyo naturn-off ako don.
"Bakit sino bang nagsabi na ordinaryo lang ang kasama ko?" tanong naman ng mokong.
Anna: "Walang nagsabi na ordinaryo siya maliban sa akin pero malakas ang kutob ko na hindi siya kakaiba. Walang meron sa kaniya na kayang...."
Hindi pa natapos magsalita si Anna ng maglabas si Clyde ng tubig sa kaniyang kamay dahil sa pagkagulat sa walang prenong bunganga ni Anna.
Anna: "Totoo ba itong nakikita ko?"
Nagsalita ang mabilis na kumilos na binata.
"Oo, hindi ka namamalikmata lamang." Hindi na nga nagpatumpik-tumpik pa ang dalaga at agad hinanap ang iba nilang kasama.
Pagkarating ni Anna sa Audition Room, nadatnan niya ang iba nilang kasama na busy. Mapapansing tila hindi masaya ang ilan dahil tila ba hindi pa nila nahanap ang kanilang hinahanap.
Mahigit isang buwan na rin mula noong nagsimula ang grupo na maghanap ng mga kabataang nagtataglay ng kakaibang talento. Maraming dumalo, maraming umasa na mapapabilang sa grupo, maraming nabigo at maraming umiyak dahil hindi man lamang napagbigyan na maging miyembro ng grupo.
Almost everybody was evicted except for only one teen. The extraordinary teen who is destined to be part of their group. Ang binatang itinakda na kukumpleto sa grupong magliligtas sa buong lugar mula sa mga bagay na mapanganib, mula sa mga taong gustong angkinin ang kanilang kapangyarihan at mula sa mga tao na nagsimula ng lahat ng ito, ang mga taong nagsumpa sa kanilang mga magulang.
...
Anna: "Ahm, pwede ko ba kayong abalahin kahit kunti?"
"Kung wala rin namang katuturan ang sasabihin mo Anna, mas magandang tumahimik ka na lamang" sabi ng pinakamatanda sa grupo.
"Oo nga baka sakit na naman lang iyan ng ulo" sabi naman ng isang dalaga na tila hindi Filipino pero matatas nang magsalita ng wikang Filipino.
Anna: "Ang sakit niyo namang magsalita, sige na nga huwag ko na lamang sasabihin kahit pa sobrang napaka-importante ng impormasyong hawak ko"
Akmang lalabas na sana si Anna sa loob ng kwartong iyong ng muling magsalita ang binata, "Talagang bibitinin mo pa ako, diretsuhin mo na kasi!"
Anna: "Nakakagulat naman 'yang boses mo, parang kakainin mo na ako"
"Ano ba kasi'yon?" naiiritang sabi naman ng isa pang dalaga
Anna: "Ah.. ano kasi.. kasi ganito iyon.. ang.."
"Ano? sabihin mo na!" pasigaw na sabi ng binata
Anna: "Sige na nga, ang.. ang baho mo kasi, naaamoy ko ito hanggang sa labas"
Hindi maipipinta sa mukha ng binata ang sobrang galit at sobrang hiya sa kaniyang mukha mula sa sinabi ni Anna sa kaniya. Hindi pa rin tumitigil sa pagtawa ang iba pang naroroon sa loob maliban sa kanya at ang isa pang dalaga na kasama niya.
Biglang tumigil sa kakatawa si Anna ng mapansin niyang tumayo na pala ang binata at palapit na palapit na ito sa kaniyang kinaroroonan. Mapapansing sobrang nag-aalala si Anna, ayaw kumalma ng puso niyang tila sasabog na sa sobrang pagtibok nito.
Kaya naman ay ipinikit na lamang ni Anna ang kaniyang mga mata at hinayaan na lamang ang susunod na mangyayari.
Disclaimer:
All the characters' names, events, places, and anything stated in this story are pure work of imagination. Any resemblance to the reality are just coincidence.
Photos that are used in this story are available photos that are found in Pixabay. Credits to the respective owners of those photos.
Other Parts can be found here:
Very important news