Bakit nga ba mahalaga sa akin ang magkaroon ng sariling bahay?

Blog:144-5th
Date :August 07,2022 
Time :4:07pm

Unang una simula pagka bata hanggang sa nagkaanak ako,walang peace of mind yung bahay ng parents ko.Papa ko kasi eh lasenggo at everytime nalalasing siya ,nagwawala siya at nghahanap ng gulo.Hinahanap niya yung mga itak niya kaya pag paparating na si Papa at alam naming lasing siya tinatago na namin yung mga matatalim na bagay.

Mga ilang beses din kaming nagtatago or tumatakbo sa kalagitnaan ng gabi dahil sa takot ng aming lasenggong ama.Nasubukan din naming makitulog sa ibang bahay or worst sa my damuhan.Nung ako'y nasa highschool na,nagworking student ako sa aking tiyahin(sister ni Papa).Nasa ibang lungsod nakatira ang tiyahin ko at doon na ako nakahanap ng peace of mind dahil wala ng pag aalala tuwing gabi.Hanggang sa akoy makatapos ng high school at umuwi sa amin pero di nagtagal napagdesisyonan kong sumama sa ante ko(sister ni mama)papuntang Cagayan de Oro City para maghanap ng trabaho.Imagine I was only 16 years old that time.Sa kagustuhan kong malayo sa bahay namin kaya ko piniling magtrabaho.Nung nasa CDO na ako I told myself di ako uuwi sa amin pag di nagbabago si Papa pero a year after nabuntis ako at I decided na sa amin nalang umuwi at least I have my family.My article pala ako about my Journey as a Single mom baka intresado kayong basahin.Yes di ako pinagutan ng ama ng pinagbubuntis ko.So ayun nagtiis na naman ako sa magulong bahay.Kasalanan ko naman diba bakit ba kasi nagpabuntis.Anyway blessings naman ang bata.Pero sa tuwing nalalasing si Papa eh yung anak ko habang lumalaki natotrauma siya.Masakit sa akin bilang ina dahil wala akong magawa.Hanggang sa nagkaroon ako ng chance na magkatrabaho.Mga 2 years old na yung anak ko that time.Since around Bohol lang yung workplace ko kaya medyo kampante akong iwan siya sa amin pero di nagtagal eh dinala ko na siya sa workplace ko dahil nga laging nalalasing si Papa at di ako makafocus sa kakaisip sa kalagayan ng anak ko.

Hanggang sa nasa preschool na yung anak ko kinailangan naming tumira sa bahay ng Lola ko(Papa's mom)Yun na kasi ang time na nagstart na akong magtrabaho dito sa computer shop.Mas malapit sa workplace ko at pwedeng lakarin nalang pero di nagtagal eh umalis din kami ng anak ko dahil di kami magkasundo ng Lola ko,to be honest di po masama ugali ko ,iba lang kasi pakikitungo ng Lola ko sa amin parang di kami family.So we decided to live sa bahay ng Nanay ko(Mom's mom) Medyo malayo siya sa workplace ko pero okay lang dahil mas gusto sa bahay ng Nanay ko dahil mabait si Nanay.Pamilya ang turing niya sa amin.Pero dahil nga nahihirapan ako sa everyday na hatid sundo sa anak ko plus I have to go to work mas malaki ang gastos ko sa pamasahe kaya I decided to rent nalang malapit sa workplace ko.Around 2015-2016 nagrent kami sa isang boarding house.Hanggang sa my nakilala akong American at sabi niya dito na raw siya titira sa Pilipinas kaya I resign from my job and we stayed at the city for 4 months pero nagbago ang isip ng fiance ko at bumalik siya sa America kaya kinailangan namin ng anak ko bumalik sa bahay ng parents ko.Di na pala kami tumira ulit sa bahay ng Nanay ko dahil November 2015 namatay si Nanay.So ayun tumira kami ulit sa bahay ng parents ko and that time si mama eh nasa Cebu kasama ng elder brother ko .Yung kasama namin sa bahay si Papa at yung eldest brother ko.At first okay yung pagtira namin dun pero kalaunan eh bumabalik pa rin sa pagiging lasenggo si Papa at my time na binasag niya ang isa sa mga gamit ko so I decided to leave the house again.We rented a house a bit far from my parents place pero same town lang naman pero not lucky enough kasi my fiance broke up with me.I left with no choice kasi wala akong work at di ko kayang bayaran ang renta monthly so I decided na bumalik nalang sa bahay ng Lola ko,Oh diba.Nkailang lipat na ako ng bahay.Di pa jan nagtatapos ang paglipat ko dahil after a few months bumalik naman kami ulit sa bahay ng parents ko dahil di ko nga matiis ang ugali ng Lola ko.So ayun back to my parents place na walang peace of mind tsaka mga palamunin pa sila pareho,not being a bad anak pero yung papa ko pag my work at pera sa alak lang napupunta ngdadala pa ng barkada sa bahay,yung kapatid ko naman napaka kuripot ayaw mag ambag.

Hanggang sa I meet my husband at after kaming kinasal eh nakikitira lang kami sa bahay ng uncle ni Hubby ,though once a week lang namin nakikita ang uncle niya iba pa rin para sa akin ang magkaroon ng sariling bahay.Yung your house your rules.Yung kahit anong gawin mo walang ibang taong magsasabi sayo ng ganito ganyan.

Ending thoughts

Isa talaga sa wish ko ang magkaroon ng sariling bahay simula nung ngkaroon ako ng anak para may peace of mind ako at mas panatag ang loob ko.Para na rin yun sa anak ko para di na siya matrauma sa lolo niyang lasenggo.Kaya happy ako after how many years of wishing to have my own place finally nakatira na rin kami sa sarili naming bahay.

Gets nyo ba kung bakit gusto kong magkaroon ng sariling bahay? Baka naguluhan kayo sa story ko.

Photos used in this article are all owned by yours truly unless it is stated.

Lead Image and thumbnail edited using Canva

To my ever-dearest daily readers, upvoters, and likers. thank you for your precious time and for your efforts. I love you all.

To my amazing and generous sponsors who have been supporting me since from the start thank you so much for inspiring me to do better each day.