Pangako sayo

Magandang araw kapwa manunulat at mambabasa, kumusta ang ating araw, naway nasa mabuti tayong kalagayan at malayo sa anumang sakuna, ang Maykapal ay hinding hindi tayo pababayaan manalig lang sa kanya.

Bago ko simulan ang aking artikulo, ay ipapakilala ko muna sa inyo ang aking mga butihing sponsors, ikakagalak ko kung inyong mararapating bisitahin din sila sa inyong libreng oras.

Ang bawat pangako ay sagrado na pinanghahawakan ng bawat isa ngunit sa panahon ngayon, sagrado pa ba kayang matatawag? Kung ang bawat pangako ay napapako lamang? Ngunit may mga pangakong di natin natutupad ng di sinasadya. Ito ang magiging kwento ko sa inyo ngayong araw. Naway patawarin niya ako kung naibahagi ko ito. Hango sa tunay na buhay.

Noong kabataan ko pa lang, tandang tanda ko pa na nakatira kami sa poblacion, sa isang maliit lamang na bahay. Ang aking mga magulang ay sadyang mababait, diko ito sinasabi dahil mga magulang ko sila ngunit kung makilala niyo ang tunay kong pagkatao ay masasabi niyong mabait nga talaga sila. Sa mga nakakakilala sa aking mga magulang ng personal ay wala silang maipipintas sa kanilang kabutihan,kamag anak man namin o kakilala ay sadyang wala kang maririnig na masamang ipipintas sa aking mga magulang. Sayang nga lang at diko minana ang kabutihang loob na meron sila. Mahinahon kung magsalita at dimo kakikitaan ng pagdadamot o sobrang magalit o mapoot sa kapwa.

Paboritong bakasyunan ng akong mga pinsan ang aming bahay kahit itoy maliit lamang at gawa sa kahoy at yero lamang ang aming atip. Halos sardinas na kung tawagin ang aming kalagayan pagsapit ng gabi. Siksikan na kami sa bahay, walang private room o mga kwarto ang aming bahay dahil nga sa maliit lang ito, ang dahilan bakit gustong gusto nila sa aming bahay ay pala kwento ang aking ama sa kanyang kabataan. Kinukwento niya saming magpipinsan ang kabataan nilang magkakapatid. Ang aking ama ay may malaking pamilya, apat ang asawa ng aking lolo at sadyang masipag c lolo at nagkaroon ng mahigit dalawang dosenang anak hahahaha. Ang aking lola lamang (nanay ng aking ama) ang may konting anak (tatlo lamang) kambal ang aking ama. Masayang nagkukwento ang aking ama at napakabait ng aking ina. Isang kahig isang tuka ang aming sitwasyon dahil sa daming nakatambay sa amin na mga pinsan ko. Ang aking nanay noon ay nagtitinda lamang ng kakanin sa palengke at ang aking ama ay buy and sell ng prutas. Ngunit nakakaraos din ang aming pamumuhay.

Nasa elementarya pa ako noon, pati ang mga pinsan kong binata ay sa amin na din halos nakatira. Tuwing sabado at linggo ay sa amin sila natutulog dahil ang araw ng Linggo sa lugar namin ay ang araw ng pamilihan kung saan ang ibat ibang lugar ay dumadayo sa lugar namin upang magtinda at mamili. Ang aking pinsan ay may kasintahan sa palengke, isang tindera sa karenderia. Lagi niya itong dinadalaw kaya siguro lagi siya sa bahay namin natutulog kapag ganoong araw kasi sa hapon ng sabado 1pwede sila magkita ng kanyang nobya. Minsan dinala niya ito sa aming bahay at ipinakilala sa amin. Mabait ang babae at palakaibigan din. Lagi sila binibiro ng aking ama upang magpakasal na ngunit ang sagot sa aking ama ay darating din sila sa tamang panahon. Pangako nila sa isat isa na kapag makauwi na ang babae galing abroad ay magpapakasal sila.

Hapon ng sabado, ang saya saya pa ng lahat at binibiro pa sila ng aking ama sa araw na yon. Paalis na kasi siya papuntang Manila sa araw ng Martes sana. Sabi ng aking ama ang pangako niyo sa isat isa ay sagrado at saksi kami. Ngunit malupit ang pagkakataon! Isang trahedya ang di inaasahan ng lahat. At dahil ang kasintahan ng aking pinsan ay nagtatrabaho sa isang karenderia sa may palengke at staybin siya kaya doon na din natutulog. Kinabukasan ay araw ng Linggo.

Madaling araw pa ng Linggo ay ginising na kami ng malakas na sigawan. Sunog! Sunog! Sunog! Dali dali kaming bumangon at hinanap saan ngmumula. Sa may palengke natatanaw ang usok, at dahil malapit lang kami sa palengke ay dali dali kaming pumunta doon ngunit pinagbawalan kaming lumapit dahil mabilis ang pagkalat ng sunog. Dikit dikit ang mga tindahan doon at karenderya at iba pang establishment kaya mabilis kumalat ang apoy at matagal naapula. Hinanap ng aking pinsan ang kanyang nobya ngunit pinigilan siya ng mga bombero! Sa karenderya nila nagmula ang sunog at ligtas ang ibang mga ngtatrabaho doon ngunit meron isang babae ang di nakalabas dahil naliligo daw ito ng mga oras na yon at makapal ang apoy. Yon na nga ang kasintahan ng aking pinsan.

Iyak ng iyak ang aking pinsan dahil sa nalaman niya. Ang saya pa nila nong hapon ng sabado ngunit pagdating ng Linggo ay bigla na lang siyang nawala. Isang bangungot ang nangyari. Lalaki ang aking pinsan ngunit umiyak siyang sobra pa sa bata. Lahat ng pangako nila sa isat isa ay biglang naglaho sa isang iglap lamang! Araw ng Martes na sana ang kayang alis ngunit di natin hawak ang panahon at pangyayari.

Naikwento ng kanyang katrabaho na makakalabas pa sana siya ngunit di niya ginawa sapagkat naligo daw siya na hubot hubad at ang kanyang damit ay inabot ng apoy. Mas pinili niyang mamatay kaysa habang buhay na pag uusapan. God knows everything. Yon ang sabi ng katrabaho niya. Masakit man ang ngyari pero pagkalipas ng maraming taon ay nakamove on na din ang aking pinsan. Siya ang kauna unahang babaeng minahal niya sa kanyang buhay.

Kung nasaan man siya ngayon, alam kong tahimik na siya. Masakit ang kanyang pagkamatay ngunit di natin matatakasan ang nakatakdang trahedya para sa atin. Maraming maraming salamat sa pagbabasa ng aking kwento. Naway nagustuhan niyo ito. Hanggang sa susunod, maraming maraming salamat!

October 27, 2021 Wednesday

Article #48

Lead image is mine

Sending of love,

@Sweetiepie ❤❤❤