Ulan at ating Wika.

Petsa: ika-15 ng Pebrero, taong kasalukuyan.
Manunulat: Sequoia

Kasalukuyang dumadausdos ang mumunting butil ng tubig galing sa kalangitan papunta sa mababang parte ng mundong ibabaw.

Ang bawat pagpatak ay tanda nang matagal na pagpipigil sa sakit at bigat na dinadala.

Kalokohan man sa mata ng iba, ngunit masisisi nyo bang sumabay sa daloy ng panahon ang kanyang dinarama?

Sinong mag-aakala na sa kalagitnaan ng mainit na araw ay bigla-biglang maghahari ang makulimlim na mga ulap at bubuhos ang walang katapusang ulan?

Tunay ngang kay hirap tansyahin ng kasalukuyang panahon. Kasing hirap at sakit nang pakiramdam ko ngayon.

Ito'y hindi isang kathan isip o storyang gawa-gawa lamang ng aking makilit na imahinasyon.

Sa katunaya'y ang nais ko lamang ay ilabas ang aking saloobin habang pinagmamasdan ang mga batang nagtatampisaw sa gitna ng ulan.

Nagtatampisaw? Nakakatawang isipin na ang dating maputik na mga paa at damit ng mga kabataan habang naglalaro ay hindi mo na masisilayan ngayon.

Ninakaw ng mga teknolohiyang makabago ang kanilang bawat atensyon.

Mga mata na walang iba tinititigan kundi ang screen ng kanilang mga gadget. Ni makausap ng matino ay hindi mo na magawa.

Mga hintuturong dutdot ng dutdot. Di magkamayaw ang saya pag sa ginagawang laro ay nagwagi sila.

Bakit nga ba ako napunta sa mga gadget? Gaya ng dahong nililipad ng hangin, ay ganun rin ang aking utak na hanggang ngayon ay hindi parin malaman kung san patungo.

Ang pagsulat ng tula ay hindi magawa. Ganun rin naman sa storyang di alm kung paano sisimulan.

Siguro nga'y mas mainam na ako'y manahimik na lamang. Ang pagbuhos ng mga luha ay tuluyan bg hayaan.

Maaaring ganito talaga ang buhay, gaya ng panahon, pabago-bago rin tayo ng emosyon.

________________________

Magandang araw sa lahat! Ako sana'y inyong patawarin sa artikulong walang kututuran. Ito ay produkto lamang ng aking di kakulitan na isipan. Tayo'y maiba, diba't kahapun ay araw ng pagmamahalan? Sana ay naging masaya ang inyong mga puso. Ngunit para sa mga single, bawi nalang kayo next life. Ako'y nagbibiro lamang. Wag niyong seryosohin ang bawat salitang inyong mababasa.

Kahapon ay kumain lamang kami sa isang buffet ng aking nobyo. Hindi naman ganun ka espesyal ngunit para sa aming dalawa ay sapat na iyon. Nais kong ibahagi nag mga nangyari ngunit wala ako sa mood at hindi ko mawari kung bakit.

Maiba tayo,medyo stress ako ngayong araw kaya't napag pasyahan kong buksan ang shopee app ko at nabudol na naman ako.

Ito ang mga bagay na aking binili. Para lahat yan sa aking mukha. Sana lang ay magmukha na akong tao pagkatapos ko yan magamit. Yung una ay isang collagen pills. Maganda raw ito para sa buhok, kuko at saka kutis. Ako'y nagbabakasali na matulungan nito ang aking mga tigyawat na halos araw-araw at nagtatal*k sapagkat hindi sila humihintos a pagdami.

Sa tingin ko ay tama na iyon. Sobrang nonsense na nitong aking pinagsusulat kaya't ako ay gagayak na. Mag ingat kayong lahat! Nawa'y patnubayan kayo ng Panginoon.