Sa mga araw na nagdaan,
Labis ang lungkot na naramdaman.
Pilit binabalik ang luha,
Sa mga mata niyang nagluluksa.
Pinipikit ang mga mata,
Sa tuwing ito’y naaalala.
Sa bigat ng nararamdaman,
Halos gusto na ring lumisan na.
Nung panahon na magkasama,
Labis ang tuwa na nadarama.
Magkasama sa kahit saan,
Bukang-liwayway ang gustong tingnan.
Hindi na maibabalik,
Ang mga alaalang kay saya.
Sapagka’t ika’y lumisan na.
Ngunit gusto kong bumalik ka pa.
Hindi buo ang araw ko,
Dahil wala ka na sa tabi ko.
Ang pagsalubong mo sa akin,
Puno ng pananabik at gigil.
Ang pagtahol mo sa umaga,
Pinagmumulan ng aking sigla.
At sa pagbigay ng proteksyon,
Lagging alerto’t puno ng tapang.
Simoy ng hangin ay nadarama,
At sa pagtakbo mo sa bakuran.
Alaala ay maiiwan,
Sa higpit ng yakap sa bisig ko.
Ngunit huwag kang mag-alala,
Ikaw lang ang pinakamamahal.
Kahit ikaw ay lumisan na,
Mahal na mahal pa rin kita.
Napakagandang tula naman yan. Ganda. Hdhhdhdjdjdjdjjdjdjdjdjdjjdjdjdjdjdjjdjdjdjdjndndhdhhdhdhfhfhfjfjjfjfjfjfjfjfjjfjfjfjfjfjjfjfjfnfncncjfjfjjcncncncncnncncncncncncncncnfjfjcjfjfjjcjcncncjcjfkfkkdkdksjshjsjdjdjdjdjdjdjjdjdjdjdjdjjdjdjdjdjdjdjjdjfjfjdjjfjfjfjfjjfj