Isang pangyayari sa aking buhay ang nais kong ibahagi sa inyong sa aking ika-pitong artikulo. Ito ay hango sa pangyayari at karanasan na kung maaari ay ayoko ng balikan. Marahil iniisip niyo kung bakit ito ang tema ng aking artikulo. Hindi ko kayo dadalhin sa ilalim ng lupa na kung tawagin sa mas mababaw na salita ay impiyerno. Hayaan niyong isaysay ko sa inyo ang pakahulugan ng temang ito.

Taong 2020 sa buwan ng Abril ika-18 ay naganap ang pangyayaring pumukaw at gumising sa natutulog pang mamamayan ng Brgy. 105 Happyland, Tondo, Manila. Hindi inaasahan ang nagngangalit na mala-dila ng apoy na lumalamon sa mga kabahayan.

Nagulat kami sa mga sigaw na aming naririnig sa labas ng bahay at ang mga tao'y nangangalampag ng mga dingding. Ito pala ay sa dahilang may sunog na nagaganap.

Sabado ng umaga yon, mahimbing pangvtulog namin dahil grabe ang pagod namin nung araw ng Biyernes. Day-off ng asawa ko ang araw na yun kaya naman ang ginawa namin ay kinumpuni ang aming ikatling palapag. Naglagay kami ng mga halaman at kulungan din ng manok, ang lahat ng yun ay gawa lamang sa mga kahoy.

Ngunit palakas na palakas na ingay ay bumangon kami, umakyak ang asawa ko sa bubong at sinilip kung saan banda ang sunog. Ito pala ay sa kabilang iskinita lamang at sadyang napakabilis ng paglaganap nito. Marahil ito ay dahil sa gawa at yari lamang ang karamihang bahay sa mga kahoy at plywood.

Kinuha ko ang larawang ito sa fb lamang upang maipakita ng buo ang laking pinsala dulot ng sunog. Naibalita rin ito sa telebisyon sa GMA at ABS-CBN, at maraming video na naipost sa fb.

Sa kabila ng pagtutulungan ng magkakapitbahay at kalugar ay hindi kaagad naapula sa halip mabilis na kumalat ang apoy. Napakaraming bombero ang dumating kasama ang mga kalapit barangay ngunit hindi agad maapula ang apoy, tumulong maging ang north harbor ngunit hindi rin agad naapula at nabawasan ang apoy, umabot na ng ilang alarma. Hanggang sa gumamit na sila ng helicopter na may dalang tubig at ibinuhos sa mga bahay na nasusunog.

Hindi ko akalain na mararanasan ko ang pangyayaring ito, isang taon pa lamang ang bunso ko ng mga panahong yun.

Wala kang itinira sa amin

Mabilis kong ginising ang mga anak ko at nakipagsabayan sa maraming tao palabas ng kalsada ng walang bitbit na kahit na ano, kundi ang ipon namin, kita at puhunan ng tindahan ko.

Ubos ang lahat ng gamit na naipundar naming mag asawa gaya ng ref, washing machine, spinner, videoke set, ice cream freezeer, at marami pang iba.

Hindi kami mayaman ngunit hindi rin kami nagkukulang, sapat ang mga bagay na merun kaming mag-asawa. Ngunit ang trahedya ay trahedya!

Walang pinipili, mayaman ka man o mahirap.

Evacuation Center

Isa ito sa kauna-unahang pagkakataon na nakisiksik ako kasama ang mga anak ko sa maraming tao, napakahirap bilang isang magulang na makita ang mga anak ko sa ganung sitwasyon. Walang kamuwang muwang sa kung ano ang dagok na aming nararanasan.

Habang nakaupo kami sa footbridge, tinatanaw ang nilalamong mga kabahayan. Unti-unti ng tumulo ang luha ko hanggang sa ako ay humagulgol na. Hindi ko na napigil na ilabas ang takot at kaba na naramdaman ko, ng mga sandaling yun ay naramdaman ko na ang panginginig ng tuhod ko at bilis ng pintig ng puso. Tinanong ko ang Diyos, kung bakit ngyari ito sa amin? Bakit nga ba? Biruin niyo po, kung kailan wala na ang apoy ay saka bumuhos ang malakas na ulan. Matinding sumbat na marahil ang natanggap ng Diyos dahil sa dobleng dagok na naranasan ng aming komunidad.

Nagtanong man ako sa Diyos ngunit kailanman ay hindi ko pinagdudahan ang kanyang kakayanan.

Nasa isang libong pamilya ang apektado at biktima ng sunog, at maraming kabuhayan rin ang napinsala kasama ang mga bahay at kagamitan.

Tatlong gabi kami na nanatili sa brgy, kasama ang maraming katulad namin na biktima ng sunog. Hindi namin ininda ang banta ng virus na COVID-19 dahil na rin sa sitwasyon. Wala naman kaming magagawa rin!

Pinilit ng asawa ko na gawin ang bahay namin, kahit ito ay mabubungan lamang.

Ang mga larawang ito ay kuha sa aking facebook, ilan ito sa kuha ko sa aking asawa ng di niya alam. Nagsumikap siya na kahit paano ay maayos ang bahay namin at may masilungan kami pansamantala. Tamang bubong lamang at dingding noon, napakainit pa ng paligid pero minabuti namin na umuwi na lamang. Napakahirap bumili ng materyales ng panahon na yun dahil sa nationwide lockdown at napakamahal pa ng mga materyales.

Binalak namin na umuwi na lang ng Subic upang tumuloy sa aking magulang ngunit hindi kami pinahintulutan dahil na rin sa lockdown ng mga panahong iyon.

Maraming tulong ang dumating

Sa kabila ng pangyayari, maraming tulong ang dumating samin.

Napakaraming nagpaabot sa amin ng tulong ng mga sandaling iyon, ilan na rito ang aking mga tiyahin at mga kapatid ng asawa ko.

Ito ay ibinigay sa bawat pamilyang apektado, patunay na kabilang sa mga nasunugan.

Tumanggap rin kami ng tulong mula sa iba't-ibang uri ng ahensiya ng gobyerno tulad ng DSWD at FDA. Ilan pa rito ay ang mga politiko, simbahan, foundation at napakarami pang indibiduwal.

Nakakaiyak, ngunit ito ay luha ng galak! Na sa kabila ng ngyari may mga taong taos puso at bukas palad na handang tumulong sa amin na naging biktima ng sunog.

Mensaheng Pangwakas

Dumaraan tayo sa mga pagsubok na kung minsan ay sadyang hindi natin inaasahan. Ngunit hindi nangangahulugan na ito na ang wakas at katapusan. Ibinibigay ng Diyos ito upang subukin ang ating pananampalataya at pagtitiwala sa kanya.

Masakit man at mahirap ngunit dapat pa ring ipagpasalamat!

• Tandaan:

Pasalamatan natin ang Diyos hindi lamang sa mga biyaya at pagpapala na ating natatanggap, kundi sa mga pagsubok at problema na ating nararanasan.

Marahil magkakaiba tayo ng pinagdadaan ngunit iisa lang ang natitiyak ko, hindi ka pababayaan ng Diyos basta't lumapit at manalig ka sa kanya.

Sa ngayon kami po ay unti-unti ng nakakabangon...

Blessing in disguise nga daw ang ngyari dahil ngayon halos mga bato na ang bahay dito, iskwater man na kung tawagin ngunit masasabi kong iba ito sa kung ano ang maaaring iniisip mo.

Inuna namin na maiayos ang bahay dahil yun ang mas mahalaga, balik uli kami sa tatlong palapag ngunit sa pagkakataong ito ay sementado na. Unti-unti na rin kaming nakakapagpundar muli ng mga kagamitan at ang negosyo ko ay naibalik ko na rin.

Hanggang ngayun binubuo pa rin ang bahay namin, mag iipon at pagkatapos ay magpapagawa, ipon uli tapos paggawa uli. Dahan dahan ngunit may pagbabago.

Naniniwala rin ako sa kasabihan na...

"Hindi baleng manakawan, huwag ka lamang masunugan".

Totoo po yan dahil napakahirap po talaga lalo at nataon pa na may pandemya.

Maraming salamat po sa inyong pagbabasa!

Maraming salamat din sa pagtitiwala sa akin ng aking mga sponsors, patuloy kung sisikapin na mapaghusay ang aking pagsusulat. Hindi man perpekto ngunit mula sa puso ko.

Salamat din sa mga nag iiwan ng kanilang komento at nag a-upvote ng ng aking artikulo.

Higit sa lahat, maraming salamat Rusty at sa lahat ng nasa likod ng platapormang ito.

Mabuhay po kayo at pagpalain ng Diyos! <3

Ang pangunahing larawan ay kuha ng drone camera at nagmula sa facebook

Inilatha ngayon: Oktobre 4, 2021

Inilathala ni: @QueencessBCH

Alrights Reserved 2021

To God be All the glory!