Panaginip

May mga bagay na alam natinga panganib munit sinusubukan pa rin ating pasukin. May mga bagay na magaganda ngunit matitinik gaya ng mga rosas. Kung minsan, sa paborito nating laro, tayo ay nagagalusan at nasusugatan. Kadalasan, kaya natin ginagawa ang mga bagay-bagay dahil dito tayo masaya. Alam natin na ito ang makakapagpaligaya sa atin. Alam ni Marigold na masasaktan siya oras na hayaan niya ang puso ang magdesisyon at hindi ang utak.

Mahigit dalawang taon. Ganoon katagal inilihim ni Marigold ang pagtingin niya para kay Charles. Inakala niya na hindi na darating pa ang pagkakataon na mahahawakan niya ito at makakasama. Sa wakas, dumating din ang oras natapos ang dalawang taon. Mag hayag ang binata ng nararamdaman para kay Marigold. Ngunit, si Charles ang tipo ng lalaki na hindi nanunuyo ng babae. He wants to do things the easiest and fastest way. Parang nagpapalit ng damit ko mag palit ng babae. Si Marigold naman ay isang kilala at respetadong student leader sa kanilang paaralan, isang matatag na babae na hindi nagpapadala sa agos ng emosyon. She is in between her heart and her pride.

Kung ikaw si Marigold, palalampasin mo pa ba ang pagkakataon para maging sa iyo ang lalaki sa iyong panaginip?

"Sana ganyan na lang ang pride ano?"

"Ang alin?"

"Sana ganyan na lang ang pride pwedeng lunukin,"napangiti siya sa sinabi ko. Tumingin siya sa baso na may lamang rhum.

"Parang hindi ko na kaya pang inumin ito."

"Madali lang iyan!"Kinuha ko ang baso ng rhum at itinapon ang laman (kasabay ng pagtatapon ng aking pride).

"Ang talino mo talaga Marigold!"

"Akala mo lang iyon Charles, akala mo lang iyon. Dahil kung talagang matalino ako, i will be here listening to your lies. Hindi sana ako nag- aaksaya ng panahon sa pakikinig ng mga pambobola mo makuha lang ang isang babae.

I'm torned between my pride and my heart that night. Si Marigold Laurel,ay isang respected student leader, kilalang heartbreake isang matatag na babae at hindi papaloko ay kasama ngayon si Charles Ocampo, isang lalaking parang nagpapalit ng damit kung magpalit ng girlfriend, a guy who gets what he wants.

Nagpunta kami sa kusina para uminom ng hot chocolate. He needed that... so did i. Kinuha ko ang tasa niya at hinalo ang laman para sa kanya. Nang inilapag ko iyon, malakas pa rin ang usok na nagmumula sa inumin. Tinanong ko siya.

"Paano mo ba malalaman na mainit ang isang inumin?"

"Kapag umuusok,"agad namang sagot ni Charles.

"Pero bakit marami pa rin ang napapaso?" Tumingin siya sa akin at sinabi,"alam ko ang Ibig mong sabihin."

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko. Bakit marami pa rin ang napapaso samantalang alam na nila na mainit?" Nagkibit balikat siya kung kaya't ako na rin ang sumagot sa akin tanong.

"Dahil hindi nila pinapahalagahan ang warning."

"Kasi Marigold, may mga bagay na hindi mo malalaman hangga't hindi mo susubukan,"ani ni Charles. I've never met a man before who always have answers to my questions and questions to my answers, a man who can fight back to my stupid ideas, someone who can weaken my defenses.

Naubos namin ang hot chocolate habang nagkukuwentuhan. Madaling araw na pero ayaw ko pa talagang mag umaga. Ayaw kong matapos ang oras na iyon. Nang lumingon ako sa kanya ay napansin kong nakatingin na naman siya sa akin. Using his pair of eyes.Those eyes but i can't help but to stare back at.

"Bakit, may sasabihin ka?"Umiling lang siya.

Nararamdaman kong papalapit siya upang halikan ako. Agad kong iniharap ang aking mga bisig sa kanyang dibdib. Tinanong niya ako kung naguguluhan pa rin ako.

"Mali ito Charles!"

"Anong mali?"Sabihin mo kung ano ang mali!"

"Basta mali ito. Masasaktan lang ako sa iyo."

"Oh God! What am I gonna do?"

He started to kiss my forehead, down my nose, then my cheek, then with deeply kiss my lips. His lips searching mine. Together we show the passion of each other's warmth. Parang nilipad ng hangin lahat ng pinangako ko sarili ko. It's a whirlwind romance for the first time in my life. No courtship, no stage of getting to know each other, no nothing! Ganito naman talaga ang ibang mga babae. Lagi nalang mahina pagdating sa pag-ibig. And i felt so stupid to be one of those women.

Between kisses he asked me,"Naguguluhan ka pa rin ba? Tell me kung ano ang gusto mong mangyari."I gave out a deep sigh.

"Kailangan ko pa ba talagang magsalita?"He nodded abruptly.

"Pwede bang gawin ko nalang? After all, action speaks louder than words. Go on."

Then i kissed him back. Passionate than ever. I kiss him like there will be no tomorrow... When the moment was over, i told him that i really hope that night would last forever. But we both know that every story that starts, ends. And ours will have to end soon.

Totoo nga kayang kontrolado ng utak ang lahat sa ating katawan? Kung ganon bakit tayo humihinga gayong hindi naman sinasabi ng utak na gawin natin iyon? Noong ipinanganak tayo, umiiyak tayo o tumatawa para sabihin ng ating nararamdaman. Nagawa natin iyon samantalang hindi pa tayo marunong mag-isip. Tinatawag iyong Human Instinct. Kahit sabihin mo sa puso na huwag tumibok, titibok pa rin ito. Kung gayon, bakit sinasabi ng iba na gamitin ang utak kapag umiibig samantalang puso ang umiibig at hindi ang isip?

"Nagsisisi ka ba na hinalikan mo ako?"

"No, Charles. Hindi ko ginagawa ang mga bagay para pagsisihan ko."

Matagal ang katahimikan. I was the one to break the silence first. "Charles, sa mga nagdaang relasyon ng buhay ko, lagi kong pinagagana ang utak ko... at hindi ako naging masaya. I had relationships but i was never in love. Ngayon alam kong mali ito. Dahil masaya ako. Kapag utak ang ginagamit, tama pero hindi masaya. Ngunit kapag puso ang ginamit, kadalasan, mali, pero iyon ang pinaka masaya,"

Foolishness it may seem to others, but for me, it just simply means love. A four letter word that i couldn't even accept myself that i'm feeling it right now. Matagal ko ng pinairal ang isip, but this time, puso naman. Alam ko masasaktan ako, but then again i'd rather take the risk of loving you and losing you then losing you and not loving you at all.

The kiss meant everything between us, parang panaginip. Andito na naman ako, laging sinasambit ang dasal ng mga dreamers na kagaya ko, ang mga katagang... ayoko ng magising.