മിടിപ്പുകൾ

പാട്ടു കേൾക്കെപ്പകയ്ക്കും ഞരമ്പുകൾ

പൊട്ടി രക്തം പരക്കുന്നു, പാര്‍ക്കിലെ

ബഞ്ചിലെന്നും ശിരസ്സറ്റ രൂപങ്ങൾ

നെഞ്ചിലാര്‍ക്കുന്നു ഭീതിതൻ പേക്കടൽ.

ഇല്ലെനിക്കൊരു പൊയ്മുഖം, കൂർത്തതാം

പല്ലുകൾ നീണ്ട നേർമുഖം പോലുമേ.

നിന്‍റെ മുന്നിൽ നിവർന്നു നിന്നാടുവാ-

നെന്‍റെ വേഷങ്ങൾ, കൺകെട്ടുമേളകൾ.

സ്വർണ്ണധൂമങ്ങളെന്‍റെ കോശാന്തര-

വർണ്ണമാകെക്കുടിച്ചു ചീർത്തെങ്കിലും

അഗ്നിനാളങ്ങളെൻ ജീവകാഴ്ചകൾ

നഗ്നമാക്കിക്കരിച്ചു തീര്‍ത്തെങ്കിലും

ഉള്ളിൽ നിന്നുമെൻ നിശ്വാസതാളങ്ങൾ

തള്ളി നീക്കുന്ന കാലചക്രങ്ങളിൽ

കേന്ദ്രബിന്ദുവായാരങ്ങളിൽ നിന്‍റെ

സാന്ദ്രമൗനം മിടിക്കുന്നു നിത്യവും.

കൊള്ളിവാക്കിൻ ചിരാന്ധമാം ജന്തുവിൻ

കൊമ്പുകോര്‍ക്കെപ്പിടയ്ക്കുമെന്‍ പ്രാണനിൽ

ചേർത്തണയ്ക്കു നിൻ സിന്ദൂരകാന്തികൾ

നേർത്ത ചുണ്ടാൽ തുടുക്കും പുലരിയും.