My Life

Before i start, let me tell you this . Ang ganda talaga dito sa ReadCash, sa mga articles mo ay merong nakaka appreciate, unlike in real life nobody give a ****, you know what i mean. It feels good someone appreciated your work and your story, giving you advise, and respect, na kailangang kailangan mo lalo na kapag down na down ka. Actually hindi ko na napapansin points ko, naka focus ako kung anu ang mga susunod na artikolo ko, naka focus ako sa paglalathala ng mga pangyayari, mga nakikita at karanasan ko sa buhay. At gusto ko i share ang isa pang karanasan ko na hindi ko pa naibabahagi sa mga artikolo ko. Inspired by this article ( https://read.cash/@Savel.24/mans-precious-commodity-072d3843 ). So go ahead and visit her articles and subscribe.

Sa mga nakwento ko sa ibang mga articles ko ay isa rin ako sa biktima ng bullying, at ang dahilan ay ang pagigi kong PWD, lagi akong tinatawanan the way i move, para kang nasa peryahan at pinapanood ka, para akong nasa freak show, hindi madali sakin tanggapin lahat ng yun kahit anong payo pa sakin ng aking mga magulang, araw araw ako nakikipag digmaan sa sitwasyon ko. Ayaw kong mag paka plastic at sabihing everything is gonna be ok! well its not. Kadalasan umiiyak ako ng madaling araw para sure ako na walang makakakita or makakarinig sakin. Ang masakit nun hindi ko alam kung sinung dadaingan ko o tatawagin ko.. sa puntong iyon pati sa dyos ay masama na ang loob ko, bata pa po ako nun kaya medyo makitid pa utak.

After i graduated highschool dito na akong mag simulang magkulong.. kung mababasa nyo articles ko kasabay narin neto ang pag hihirap ng aking pamilya. Nag abroad na si mama at nabyahe naman noon si papa, mga kapatid ko nag aaral sa malalayong eskwelahan. Meaning mag isa na lalo ako, ang tatay ko kung umuwi man ay madalas lasing. So kelangan ko alagaan ang aking sarili ng mag isa, as a PWD its not that easy. So mas pinili kong manatili sa loob ng bahay for almost 2 years ng walang labas labas, malamang yung iba dyan hindi maniniwala, pero ok lang po. Kahit panu naman magaan po kalooban ko kahit mag isa lang ako, may kasama nga po pala akong aso. Sa mga lumipas na buwa ay ok naman kahit mag isa. Kahit limitado pag kain ok lang, mas nahihirapan pa nga ako lumudin mga pang lalait ng iba kesa sa kanin. After a few months eto na. Naputulan na kami ng catv, and the next day kuryente naman. Pero ok lang basta ayaw ko lumabas. Ang libangan ko ay mag drawing, mag basa basa, at mag laro ng aso. Thats it.. kuntento na ako. Namuti ako sa loob ng bahay, humaba buhok ko, ng hindi ko napapansin. Ganun lang gawa ko in the past two years, almost two years. One day dumating ang lolo ko, by the way he is rich guy and ex.mayor ng aming probinsya for almost 21 years.. wala pa pong limit pagiging mayor nung panahon nya. Tanong bakit hindi kami lumapit sa lolo ko? Kasi may pride po ang erpat ko. Na hinding hindi lalapit sa lolo ko, pero nung dumating si lolo sa bahay ay hinahanap ako. Lumapit ako at nag mano, akala ng lolo nag aaral ako kaya hindi nya ako makita. Ngaun gusto nya ako isama sa bahay nya at dun patirahin kasi pag aaralin nya ako. Dun nabago ang buhay ko. At i kukwento ko sa sunod na article ko ang tungkol sa lolo ko kasi he deserve it.

Nag uunti unting magkakulay ang buhay ko sa mga darating pang taon noon. Pero may mga dinaanan parin akong pag subok na parang sinasadya nalang ng panahon para palakasin ako. Sa mga PWD dyan wag po kayo gagaya sakin na mahina ang loob. Madaling masaktan at mahiyain. Salamat po sa pag babasa. Gusto ko po sana tuloy tuloy pa kaso mag sasaing pa po ako.. maraming salamat po at may mga sudunod pa po akong artikolo..

Please like and comment and subscribed

Godbless us all..