Mga Tula Para sa Lipunan

Hindi ako makata ngunit sinikap kong gumawa ng tula tungkol sa mga kinakaharap nating mga pagsubok bilang babae. Araw araw tayong nakakaranas ng mga hindi kanais-nais na bagay dahil lang sa babae tayo. Karapatan nating marespeto. Ngunit, tila ipinagkakait nila ito sa atin dahil babae lang tayo. Mahihina lang daw ang mga bababe. Marurupok at wala daw dignidad ang mga kababaihan. Kaya naman ang baba ng tingin nila sa atin. Subalit, hindi dapat ganon.

Kung Lalaki Lang Sana Ako

Kung lalaki lang sana ako

Hindi ako matatakot na maglakad sa kanto

Hindi ako masisipulan ng mga lumalagpas na tao

Hindi ako masasabihan ng “Miss, ang sexy mo”

Kung lalaki lang sana ako

Hindi ako matatakot na lumabas ng bahay ko

Hindi ko kailangan kabahan na ako ay madakip ng estranghero

Hindi kailangang magpakaalerto ako sa paligid ko

Kung lalaki lang sana ako

Malaya akong isuot ang gusto

Makakasuot ako ng maiikling bestida

Hindi ko kailangang balutin ang sarili kahit mainit na

Kung lalaki lang sana ako

Hindi ako mababastos dahil lang sa suot ko

Hindi ako sasamantalahin dahil mahina ako

Hindi nababalot ng pangamba ang buhay ko

Ang hirap maging babae sa lipunan

Walang lugar at walang kapayapaan

Huhusgahan ka sa iyong suot at itsura

Sisisihin ka kahit ikaw ang biktima

Pipilitin kang manahimik na lamang kahit inaabuso ka

Kapag nagreklamo, sasabihing sinungaling ka

Lahat daw tayo ay may karapatan

Ngunit, tila lalaki lang ang pinapahalagahan

Kung lalaki lang sana ako

Hindi ko ipaglalaban ang aking karapatan

Dahil hindi naman kailangan

Subalit, babae ako

Kailangan kong ilaban ang lahat sa lipunang ito

Wala akong kasalanan ngunit tinuturing akong kriminal dito

Walang kalayaan at walang karapatan

Kung lalaki lang sana ako, hindi ganito ang buhay ko

Lipunan, kailan ka ba tuluyang magbabago?

Hanggang kailan mo ipagkakait ang karapatan ko?

Hanggang kailan ako mangangamba dahil lang babae ako?

Hanggang kailan ko papangaraping naging lalaki na lang sana ako?

Gumawa rin ako ng tula para sa ating mga katutubo. Lagi silang nakararanas ng diskriminasyon. Sila ay pinabayaan at pinagsasamantalahan. Kahit pa pinagkakakitaan sila ng mga may kapangyarihan, hindi sila nabibigyan ng masaganang buhay. Sila ay naghihirap.

Gaya ng mga Bulaklak

Anong gagawin mo kung kahit anong iyong laban

Aagawin pa rin sa huli ang iyong tahanan

Anong gagawin mo kung kahit anong dasal mo

‘Di makaturungang kamatayan pa rin ang iyong tungo

Tila mga bulaklak na kahit anong halimuyak at ganda

Walang makakapigil sa kanilang paglanta

Ang mga katutubong hangad lang ay buhay na payapa

Walang takas sa pananamantala

Gaya ng mga bulaklak na nagbibigay kulay sa hardin

Ang ating mga katutubo ang nagdala ng kulay sa kultura natin

Subalit, gaya ng mga bulaklak, madali lang silang apakan at sirain

Ng mga makapangyarihang walang awa at sakim

Tunay ngang kapag maganda ang bulaklak, mas lalo itong mapipitas

Hindi man lang naawa ang mga may kapangyarihang nakatataas Walang takas ang mga katutubo sa dahas Wala bang lakas ang ating batas?

Mas mahalaga ba ang pera kaysa buhay ng ating mga katutubo?

Wala ba tayong utang na loob sa ating mga kapwa Pilipino?

Pinagkakakitaan ngunit pinapabayaan

Pinapatay maagaw lang ang lupang kanilang tirahan

Subalit, hanggat may araw na laging nasa langit

Hindi mawawala ang pag-asa kahit buhay ay sobrang pait

Patuloy na lumalaban ang mga katutubo

Gaya ng mga bulaklak na patuloy na tumutubo

Utang natin sa kanila ang pagsama sa kanilang pag-alsa

Sapagkat utang din natin sa kanila ang ating identidad at kultura

Higit sa lahat, paano ka mabubuhay nang matiwasay

Kung bawat, araw may katutubong nawawalan ng buhay

Ang pakikipaglaban para sa kanila

Ay pagprotekta sa ating bansa

Labanan natin ang mga sakim na pulitko at kapitalista

Alagaan natin ang mga bulaklak at kanilang ganda

Sana ay nagustuhan niyo ang aking mga akda.

Lead image edited in Canva