Meron isang babae sa isang tagong barrio at ang kanyang pangalan ay Rosana, Si rosana ay sobrang bait at matulongin kahit ayaw sakanya ng mga taga barrio dahil sa taglay nyang kapangitan, tinatakwil sya ng mga tao pag nakikita sya, at wala din sakanyang gustong makipag kaibigan. Ang tanging meron sya ay ang kanyang lolo at ang kanyang mga bulaklak. Sa umaga lagi nyang kinakausap ang kanyang mga bulaklak, Sabi nya, "Ang gaganda nyo talaga aking mga bulaklak at ang babango pa sana bulaklak na lang ako para lagi akong mabango at maganda" wika nya. Narinig ito ng mga Chismosa nyang kapitbahay kaya pinagtawanan nila ito. Sabi ng mga Chismosa "ano daw bulaklak? Ang babango at magaganda ang mga bulaklak na yan eh ikaw ang panget at ang baho mo" wika ng mga Chismosa, kaya nag tawanan ang mga ito. At umuwi agad si rosana sa kanyang bahay at umiiyak wika nya "pag ako gumanda at bumango hu u kayo sakin."
Sumapit ang gabi si rosana at ang kanyang lolo ay tapos na sa hapunan, nang matutulog na sila, ay biglang lumakas ang ulan, kumulog, kumidlat at madaling tumaas ang tubig at inabot ang kanilang bahay, si rosana ay lumabas ng bahay para humingi ng tulong pero huli na ang lahat ng maanod sya ng malakas na agos ng tubig at sya at nalunod. Sinubokan ng mga taga barrio na hanapin si rosana pero wala silang nakitang bakas ng dalaga. Lumipas ang gabi, nang umagang iyon ay wala na ang baha, at meron napansin ang mga Chismosa na napakagandang pulang bulaklak sa kung saan nag tatanim si rosana at tinawag nila itong rosana. Si rosana na yan wika ng mga taga barrio. Nalungkot ang mga taga barrio sa pagkawala ng dalaga kaya naman, nagsisi si ang mga Chismosa sa kanilang ginawa kay rosana. END OF THE STORY...
LESSON: hindi mawawala ang mapanghusgang mata sa malinis na papel na my kunting dumi.
Nang dumating ang mga Americano sa Pilipinas tinawag na nila itong Roses.
Thanks you so much for reading...
Author: @RacerTv
Welcome to read.cash, lods!