Περί Ζωής
Πάνε πολλά χρόνια που θέλω να γράψω τις βαθύτερες σκέψεις και τα συναισθήματά μου για αυτόν τον κόσμο και τη μέχρι τώρα ζωή μου. Γράφω και γράφω και κρατάω σημειώσεις, αλλά με τρομοκρατεί η σκέψη ότι θα τα δημοσιεύσω, καθώς κάποια από τα πράγματα που έχω να μοιραστώ μπορεί να θεωρηθούν ως γκρίνια και δε μου αρέσει να γκρινιάζω.
Καταλήγω λοιπόν απλά να το βουλώνω. Συνεχίζω να θάβω τα γραπτά μου και προσπαθώ να βρω τρόπους να διορθώσω τα πράγματα. Να παίζω το ρόλο της «δυνατής» που μπορεί να σηκώσει όλο το βάρος του κόσμου και όλα τα ξεσπάσματα από τους άλλους, απλά να συνεχίζω να το βουλώνω και να κάνω υπομονή γιατί δε θέλω να πληγώσω τους άλλους, γιατί φοβάμαι μήπως εξοργιστούν μαζί μου ή/ και με ντροπιάσουν που λέω τη γνώμη μου φωναχτά.
Στο κάτω κάτω δικό μου είναι πάντα το φταίξιμο, έτσι δεν είναι; Αν έκανα τα πράγματα διαφορετικά δε θα χρειαζόταν να μου φέρεστε με αυτό τον τρόπο, έτσι δεν είναι; Στην τελική κανένας δεν είναι πραγματικό τέρας. Είναι απλά άνθρωποι σαν εσένα και εμένα, μερικοί από αυτούς με αγαπούν πραγματικά και τους αγαπώ κι εγώ πραγματικά και προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό με αυτό που έχουν. Κι εγώ έχω κάνει λάθη στο παρελθόν, έτσι δεν είναι; Οπότε μου αξίζει και αφού τους αγαπώ κι εγώ, θα πρέπει να είμαι η ώριμη και να το δεχτώ, σωστά;
Κι ας μη ξεχνιόμαστε, υποτίθεται ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας να νιώθει άσχημα και καταβεβλημένος. Άλλωστε ποιος θέλει να κάνει παρέα με κάποιον που θέλει πράγματα και όχι μόνο να προσφέρει; Και ποιος θέλει να κάνουν παρέα μαζί του και να ξέρει ότι μπορεί να τον λυπούνται;
Μπορεί να αναρωτιέστε γιατί όλος ο πρόλογος. Γιατί τα γράφω όλα αυτά και δε μπαίνω απλά στο θέμα; Γιατί αυτές είναι οι σκέψεις που ακόμα προσπαθούν με κάθε τρόπο να μη με αφήσουν να μοιραστώ αυτό το άρθρο μαζί σας. Μου τραβάνε τα μαλλιά, μου ρίχνουν χαστούκια, μου πετάνε κουβάδες με πάγο για να συνέλθω, να μη φέρομαι «τρελά», προσπαθούν να με προειδοποιήσουν για τις συνέπειες από τους ανθρώπους που θα ενοχληθούν ή θα με δουν μειονεκτικά μετά από αυτό. Σκέφτομαι και σκέφτομαι κι άλλο και το σκέφτομαι λίγο παραπάνω.
Έχω φτάσει όμως σε εκείνο το σημείο που είναι δεν υπάρχει επιστροφή. Δε μπορώ να το κρατήσω άλλο μέσα μου, με πνίγει και πρέπει να το φτύσω. Να το ξεράσω αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Το γαμημένο δηλητήριο. Αυτός ο κόσμος είναι εντελώς παλαβός. Δεν ξέρω αν ήταν πάντα έτσι ή αν θα σταματήσει ποτέ να είναι, αλλά αυτή τη στιγμή είναι απολύτως και ηλιθιωδώς τρελός.
Δε χρειάζομαι τον οίκτο σας, έχω ακόμα πολύ περισσότερα πράγματα να προσφέρω από τον τυπικό σας συνάνθρωπο, αλλά δεν τα προσφέρω πια μόνο και μόνο επειδή θέλετε να τα πάρετε. Πρέπει να το αξίζετε. Και όσοι από εσάς θα σταματήσετε να με συμπαθείτε μετά από αυτό, είμαι έτοιμη να το αποδεχτώ και να σας αφήσω να φύγετε. Δε σας χρειάζομαι ούτε σας θέλω πια αν δε μπορείτε να με δείτε πραγματικά.
Χρησιμοποιώ το Ghost Town ως μεταφορά για τις ψυχές μας. Οι πόλεις μας μπορεί να έχουν ακόμα ζωή και μουσική μέσα τους. Εμείς έχουμε;
Σημαντική σημείωση σχετικά με τα άρθρα μου
Τα τραγούδια που συμπεριλαμβάνω, τα βίντεο κλιπ τους και οι στίχοι τους προσθέτουν στο νόημα και την αίσθηση του θέματος για το οποίο γράφω.
Ο προτεινόμενος τρόπος ανάγνωσης των άρθρων μου είναι όταν συναντάτε ένα τραγούδι να ανοίγετε το βίντεο και να το παρακολουθείτε (αν έχει βίντεο κλιπ φυσικά, αλλιώς απλά το ακούτε). Αν χρειαστεί, διαβάστε και τους στοίχους πριν συνεχίσετε με το υπόλοιπο άρθρο.
Περί Τεχνικών Μαζικής Χειραγώγησης
Δε ξέρω τι είναι αλήθεια, τι είναι ψέμα, τι να πιστέψω, τι να μην πιστέψω, τι να κάνω και τι να μην κάνω, πού να κοιτάξω και τι συμβαίνει κάτω από το τραπέζι όπου βρίσκεται αυτό που κοιτάζω.
Δε ξέρω τι να σκεφτώ, τι επιτρέπεται να αισθάνομαι και σίγουρα δεν ξέρω πώς να έχω τον έλεγχο της ζωής μου και πώς να συμβάλλω στο να σταματήσουν οι ψυχοπαθείς (ήπια διατύπωση) που συνεχίζουν να γαμάνε όλο το σύμπαν. Και ξέρω ότι πρέπει να φοβάμαι και να προσέχω, γιατί μπορούν να με τελειώσουν με εκατομμύρια τρόπους μέσα σε ένα νανοδευτερόλεπτο.
Αυτό κυρίες και κύριοι είναι μια αποστολή που έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Το όνομά της: "Μαζική χειραγώγηση και έλεγχος".
Μερικές από τις τεχνικές από το εγχειρίδιό της:
Πάντα να ελέγχεις το αφήγημα. Όσο άσχημα κι αν φαίνονται τα πράγματα, πάντα μπορείς να τα ανατρέψεις για να εξυπηρετήσεις το συμφέρον σου. Οι άνθρωποι είναι ευκολόπιστοι, αν το χειριστείς σωστά.
Δημαγωγία. Χρησιμοποίησε όμορφες και γεμάτες νόημα και αξία λέξεις όπως ελευθερία, ευημερία, ανάπτυξη, εξέλιξη και λοιπά και λοιπά, ακόμη και αν σκοπεύεις να επιτύχεις ακριβώς το αντίθετο. Τα πρόβατα θα σε ακολουθήσουν τυφλά.
Ο φόβος και το δόγμα του σοκ. Όταν τελειώσεις με τη δημαγωγία και θελήσεις να πας το παιχνίδι σου στο επόμενο επίπεδο και να σακατέψεις εντελώς τους ανθρώπους, ήρθε η ώρα για το βαρύ πυροβολικό. Πες τους ότι θα πεθάνουν αν δεν κάνουν αυτό που λες, δημιούργησε ή χρησιμοποίησε τις ήδη υπάρχουσες συνθήκες προς όφελός σου, βλάψε την οικονομία και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δημιούργησε οικονομικό και επιβιωτικό χάος, δώσε τους να καταλάβουν ότι δε μπορούν να ζήσουν πραγματικά πια. Το μόνο πράγμα που μπορούν να κάνουν αν θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν είναι να σε υπακούσουν. Άφησέ το να κατασταλλάξει μέσα τους.
Κοινωνικά πειράματα. Δε θα επεκταθώ ιδιαίτερα, είναι ένα τεράστιο θέμα για το οποίο δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις προκειμένου να το αναπτύξω. Ξέρω απλώς ότι συμβαίνει.
Δολοφονίες / φυλάκιση / καταστροφή καριέρας / περιθωριοποίηση / γελοιοποίηση όσων απειλούν τα τερτίπια σου. Για άλλη μια φορά, οι άνθρωποι είναι εύκολο να πιστέψουν το αφήγημα που θα τους πουλήσεις και ακόμα πιο εύκολο να ξεχάσουν αν τους προσφέρεις τα απαραίτητα ελεγχόμενα σκάνδαλα για να ασχοληθούν. Μετά από λίγο καιρό ή που θα τα ξεχάσουν και αυτά ή που θα είναι εξαιρετικά μπερδεμένοι για να επεξεργαστούν οτιδήποτε και θα συνεχίσουν τη ρουτίνα τους. Οι κακομοίρηδες που ξέκανες μπορούν να έχουν μια σελίδα στην ιστορία και τη λαογραφία (στην καλύτερη περίπτωση). Επίσης, μπορείς να κάνεις ταινίες με την ιστορία τους και να βγάλεις περισσότερα χρήματα.
Δημιούργησε σύγχυση, παράλυση, ομίχλη και αποπροσανατολισμό στις μάζες. Δεν πρέπει να ξέρουν τι έρχεται, πότε και από πού έρχεται, δεν πρέπει να έχουν καμία απολύτως ιδέα για το ποιος είναι ο εχθρός και πώς να αντεπιτεθούν.
Εξαπόλυσε μεθοδική επίθεση στο εκπαιδευτικό και το καλλιτεχνικό σύστημα. Δημιούργησε ηλίθια και υπάκουα πρόβατα ή θυμωμένες γαβγίζουσες αλλά ηλίθιες ύαινες και θα τα πας μια χαρά. Τα είδωλά τους θα πρέπει να είναι πιο ηλίθια από την ίδια την ηλιθιότητα. Και αηδιαστικά και βίαια και άρρωστα στο μυαλό φυσικά. Αυτοί που δεν θα θέλουν να υπακούσουν θα καταστρέψουν τον εαυτό τους και ο ένας τον άλλον.
Δηλητηρίασε το πηγάδι της πληροφόρησης και των γεγονότων, εφάρμοσε τεχνικές μαζικού gaslighting. Κάνε τους να αμφισβητήσουν τον εαυτό τους και τη λογική τους, απομόνωσέ τους από τους πειθήνιους και πιστούς και τελικά θα αποδεχτούν ότι δε μπορούν να κάνουν τίποτα. Το ένστικτο της επιβίωσης θα ενεργοποιηθεί αργά ή γρήγορα, κανείς δεν θέλει να πεθάνει ή να μείνει μόνος του.
Μήπως ξέχασες το παλιό αλλά κλασικό "Διαίρει και βασίλευε"; Αυτοί όχι. Μπορείς να το δεις παντού γύρω σου.
Ξεκίνα να παρατηρείς γύρω σου και ίσως τα εντοπίσεις την επόμενη φορά. Στις ειδήσεις, στις διαφημίσεις, στις κυβερνήσεις, στις εφαρμογές σου, στα κοινωνικά σου δίκτυα, στους φίλους και την οικογένειά σου που το «αγόρασαν».
Τι μπορείς να κάνεις γι' αυτό; Δε ξέρω. Αυτή είναι η "ομορφιά" του.
Ακόμα και όταν το βλέπεις δε μπορείς να κάνεις τίποτα γι' αυτό, εκτός βέβαια αν είσαι σκληρός και εντελώς παλαβός καριόλης με στρατιωτική και ninja εκπαίδευση, χάκερ και μετενσάρκωση των αναμεμειγμένων ενεργειών του Sun Tzu, του El Profesor, του Elliot Alderson, του Che Guevara, της Nikita και του Chuck Norris (δε με νοιάζει αν κάποιοι από αυτούς είναι φανταστικοί χαρακτήρες ή ζουν ακόμα, πιάνεις το νόημα) και έχεις αποφασίσει ότι μπορείς να σώσεις τον γαμημένο κόσμο.
Και το γελοίο είναι ότι ακόμα και αν κάποιος τον έσωζε πραγματικά και δεν έκανε κάποια επική μαλακία, δε μετατρεπόταν ο ίδιος σε δικτάτορα/ διεφθαρμένο ή δε σκοτωνόταν στην πορεία, πιστεύεις πραγματικά ότι θα μπορούσε να παραμείνει σωσμένος ή απλά θα έβρισκε διαφορετικούς τρόπους να γαμηθεί και να πυροβολήσει πάλι τα πόδια του; Ίσως, όπως το διατύπωσαν οι Sisters Of Mercy "Δε θα πάρεις αυτό που σου αξίζει. Είσαι αυτό που παίρνεις".
Όχι, ένα άτομο δε μπορεί να σώσει τον κόσμο, γι' αυτό μην περιμένεις να σε σώσει κανείς. Πρέπει όλοι μας να αναλάβουμε την ευθύνη και να αρχίσουμε να μορφωνόμαστε, να νοιαζόμαστε αρκετά για κάθε μορφή ζωής και για τα συναισθήματα του άλλου, να καλλιεργούμε την κριτική σκέψη, να μην ενστερνιζόμαστε δόγματα και μονοσήμαντες ατάκες.
Γίνε το νερό, γίνε η φωτιά, γίνε η γη και γίνε ο αέρας (χαχα, χρησιμοποίησα ατάκα 😸 ). Επεξεργάσου όλα όσα ακούς, βλέπεις και αισθάνεσαι και βρες τρόπους να δράσεις, όχι να αντιδράσεις. Αμφισβήτησε τις πηγές σου και τον εαυτό σου αρκετά ώστε να είσαι σίγουρος ότι δε σε δουλεύουν και ότι δε δουλεύεις τον εαυτό σου ή/ και τους άλλους.
Είναι πιο αργό και πιο δύσκολο από το να φωνάζεις και να ποστάρεις, αλλά τουλάχιστον ΜΠΟΡΕΙ να δώσει αποτελέσματα. Μόνο τότε υπάρχει πιθανότητα να τα καταφέρουμε ως είδος και να μην φάμε τα σωθικά μας. Μόνο αν οι περισσότεροι από εμάς είναι μέσα σε αυτό. Αν γίνουμε μια αποκεντρωμένη δύναμη και όχι ένα μοναδικό σημείο αποτυχίας.
Μερικά από τα πράγματα στα οποία μπορείς να εκπαιδευτείς:
Πολιτική Ιστορία & Εκπαίδευση
Τεχνικές διαπραγμάτευσης
Τεχνικές χειραγώγησης, ώστε να μην τις χάψεις την επόμενη φορά που κάποιος θα προσπαθήσει να τις εφαρμόσει σε εσένα (αυτό μπορεί να συμβεί και στο κοντινό σου περιβάλλον, θα εκπλαγείς αν συνειδητοποιήσεις πόσοι νάρκισοι και κοινωνιοπαθείς είναι εκεί έξω και μπορεί κυριολεκτικά να σου σώσει τη ζωή ή/ και τα λογικά σου)
Εξερεύνησε ποιο είναι το κενό ασφαλείας σου (τι μπορεί να εκμεταλλευτεί κάποιος για να σε καταστρέψει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) και επιδιόρθωσέ το. Όπως και τα προτερήματα και τα δυνατά σου σημεία. Φτιάξε τον εαυτό σου.
Βρες ποιο είναι το κενό ασφαλείας του αντιπάλου σου σε περίπτωση που χρειαστεί να αντεπιτεθείς. Όπως και τα δυνατά του σημεία.
Όπως είπε και ο Sun Tzu: «Αν γνωρίζεις και τον εχθρό σου και τον εαυτό σου, δεν χρειάζεται να φοβάσαι το αποτέλεσμα εκατό μαχών. Αν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα υποστείς και μια ήττα. Αν δε γνωρίζεις ούτε τον εχθρό ούτε τον εαυτό σου, θα υποκύψεις σε κάθε μάχη.»
Οι δεξιότητες κοινωνικής μηχανικής (social engineering) μπορούν να βοηθήσουν στα παραπάνω.
Στρατηγική σκέψη, επικέντρωση στις λύσεις, τεχνικές επίλυσης μεγάλων και πολύπλοκων προβλημάτων, αναγνώριση μοτίβων συμπεριφοράς και γεγονότων.
Περί κοινωνίας και ανθρωπότητας - Οι σκοτεινές σκέψεις και συναισθήματά μου
Αισθάνομαι πως βρισκόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο ατέρμονης βλακείας. Πάντα πρόθυμοι να μας καθοδηγούν, να μας χειραγωγούν μέχρι το μεδούλι, να είμαστε, να κάνουμε, να σκεφτόμαστε, να ονειρευόμαστε ό,τι βλακεία μας λένε ότι πρέπει, και φυσικά να μην ξεχνάμε να ξεσπάμε ο ένας στον άλλο, να παίρνουμε τα κεφάλια των γύρω μας και να σκοτώνουμε τις ψυχές τους ώστε να μπορούμε να πούμε ότι κάναμε κάτι, ότι μετράμε, ότι είμαστε ανώτεροι και μάγκες.
Νιώθω μόνη μου φίλες και φίλοι. Μόνη με έναν τρόπο που παραλύει. Τόσο μόνη που κάποιες μέρες νιώθω ότι η ψυχή μου σπάει σε εκατομμύρια κομμάτια. Επιπλέον ανεπιθύμητη και αφόρητο βάρος για τους άλλους. Απελπισία είναι η λέξη, προσπαθώ παρόλα αυτά ακόμα να σώσω τα γαμημένα λογικά μου και να κάνω αυτόν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για τους άλλους και για μένα.
Έχω κουραστεί από αυτόν τον άθλιο κόσμο και κατά καιρούς δυσκολεύομαι να αναπνεύσω μέσα σε αυτόν. Παρόλα αυτά υπάρχει μέσα μου μια επίμονη φλόγα και μια λαχτάρα για ζωή, δημιουργία και ομορφιά που με κρατάει να συνεχίζω και να συνεχίζω και καταλήγει να μου προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο μαρτύριο όταν βλέπω τη ματαιότητά του και τη δύναμη με την οποία οι άνθρωποι γύρω μου μισούν τα σωθικά της.
Οι φίλοι μου συνηθίζουν να μου λένε κατά καιρούς ότι τους αρέσει να με έχουν κοντά τους γιατί τους κάνω να αισθάνονται καλά, σαν ένα ουράνιο τόξο καλής ενέργειας. Με μερικούς από αυτούς καταλήγω να είμαι το ουράνιο τόξο, πάντα ακούγοντας και σκεπτόμενη λύσεις σε προβλήματα, μόνο και μόνο για να λάβω προβλήματα στις λύσεις μου και άλλον/η έναν/ μια ερωτησάκια στη συλλογή μου. Και έχω σταματήσει να μιλάω σε κάποιους για τα συναισθήματά μου εδώ και καιρό, καθώς παρατήρησα ότι πολύ λίγοι με άκουγαν πραγματικά. Οι περισσότεροι ήταν τόσο απορροφημένοι να μιλήσουν και να γίνουν εξυπνάκηδες, χωρίς ποτέ να ακούσουν, που κατέληγα να νιώθω χειρότερα από ό,τι πριν μιλήσω. Παραβιασμένη βασικά. Η ψυχή μου ανοιχτή και οι άλλοι να την κατουράνε. Έξω από το σπίτι μου τώρα. Η γάτα μου είναι καλύτερος ακροατής.
Δεν είναι όλοι έτσι βέβαια και μερικοί από αυτούς που είναι εξακολουθώ να τους αγαπάω και να τους εκτιμώ, αλλιώς δεν θα ήταν φίλοι μου εξ αρχής. Απλά δεν τους ανοίγομαι μέχρι να συνειδητοποιήσουν και να διορθώσουν αυτή τη συμπεριφορά.
Συνεχίζω να είμαι το ουράνιο τόξο και συνεχίζουν να είναι άσχετοι για τις ατελείωτες ώρες που μπορεί να περνάω κλαίγοντας κατά καιρούς όταν το μαχαίρι φτάνει στο κόκαλο, μέχρι να καίνε τα μάτια μου, να γυρίζει το κεφάλι μου και να μη μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να κοιμάμαι όλη την ημέρα. Και όσοι το ξέρουν το σπρώχνουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους, γιατί «έλα τώρα, όλοι είναι δυστυχισμένοι και πονάνε, δεν είσαι η μόνη και υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις εκεί έξω (* μπαίνω σε αυτό το θέμα σε λίγο, οπότε κράτα τα πυρά σου αν ΕΣΥ βρίσκεσαι σε πολύ χειρότερη κατάσταση), αλλά εσύ είσαι δυνατή, θα το ξεπεράσεις. Δεν ανησυχούμε για σένα, θα είσαι μια χαρά». Δεν είμαι μια χαρά. Πρέπει να το γνωρίζετε και σας το λέω. Λιτά και απέριττα, σας το δηλώνω ότι δεν είμαι μια χαρά. Εσένα σε νοιάζει αρκετά; Αν όχι, άσε με να ζήσω ή άσε με να πεθάνω, αλλά μη κοροϊδεύεις τον εαυτό σου και μην προσπαθείς να κοροϊδέψεις κι εμένα ότι υπήρξες ποτέ αληθινός/ή φίλος/η μου. Και παραδέξου την καφρίλα σου.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα ανέκδοτο.
Το Facebook και η σαπίλα και μιζέρια του που θέλουν να επιβληθούν σε όλους, αντικατοπτρίζοντας τη βρωμερή κατάσταση της κοινωνίας μας. Η μιζέρια είναι η νέα λέξη της μόδας, θα φορεθεί πολύ και ήρθε για να μείνει. Πάντα ένα κλασικό αντικείμενο για τη γκαρνταρόμπα της ψυχής σας. Μπορείτε να πάρετε μερικά ηρεμιστικά στη μορφή της ψευδούς αίσθησης δύναμης και εξουσίας, της δυνατότητας να κρίνετε τους άλλους, να κλαψουρίζετε και να φωνάζετε, είναι κερασμένο. Το μόνο που θα σας κοστίσει είναι τα προσωπικά σας δεδομένα και οι προτιμήσεις σας, ώστε να μπορούμε να σας στέλνουμε πιο σχετικές διαφημίσεις. Και κάθε ψυχάκιας είναι ελεύθερος να σας κατασκοπεύει, αρκεί να μην παραβιάζει τους όρους της κοινότητας (που κανείς δε φυλάσσει πραγματικά) και κανείς δεν θα κάνει τίποτα αν δεν σας επιτεθεί πρώτα σωματικά.
Το Instagram και τα ναρκισσιστικά του πρότυπα, κοιτάξτε με, είμαι τόσο καυτή, βγάζω τις καλύτερες selfies, είμαι influencer και η ζωή μου είναι τέλεια.
Σχετικά με το Twitter δεν έχω πολλά πράγματα να πω γιατί δεν το έχω συνηθίσει αρκετά ώστε να έχω τεκμηριωμένη άποψη.
Έχω βρει βέβαια μερικούς υπέροχους ανθρώπους και ενέργεια στο Noise.cash . Πραγματικά εύχομαι να γνώριζα προσωπικά κάποιους από τους ανθρώπους εκεί, να ήμασταν φίλοι και στην πραγματική ζωή. Μερικές φορές εύχομαι να μπορούσα να φύγω από τη χώρα μου και να πάω να ζήσω κάπου αλλού. Είμαι το αντίθετο από περήφανη για τη χώρα μου και τους περισσότερους ανθρώπους της.
«Έχεις βγει από το θέμα κοπέλα μου, δε μπορείς να ποστάρεις για μουσική και παραλίες και αγάπη και ομορφιά ενώ εμείς ποστάρουμε για τα σημαντικά πράγματα». Λοιπόν, σταματήστε μόνο να ποστάρετε για αυτά κοπέλες και κοπέλια. Είναι γελοίο, σε ένα μήνα από τώρα είναι αποδεδειγμένο ότι θα ξεχάσετε όλα τα σημαντικά πράγματα που ποστάρετε τώρα και θα επιστρέψετε στο ποστάρισμα για τη Μεγκ και τον Χάρη ή στο να μαλώνετε αν πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο ή όχι και να αποκαλείτε ο ένας τον άλλον εμβολιασμένο ή ψεκασμένο. Κοιτάξτε καλά τον εαυτό σας. Οι περισσότεροι από εσάς είστε «ψεκασμένοι». Ψεκασμένοι με έλλειψη προνοητικότητας και κολώνια "Χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο".
Υπάρχουν εννοείται και εξαιρέσεις. Δε λέω ότι όλοι είναι έτσι, απλώς η πλειοψηφία. Επίσης δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να ποστάρουμε για σημαντικά πράγματα, απλά να μην το χρησιμοποιούμε ως δήλωση ότι κάνουμε κάτι ενώ δεν κάνουμε τίποτα άλλο εκτός από αυτό.
ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ την επανάσταση του πληκτρολογίου. Κάντε κάτι γι' αυτό. Κάτι που να έχει σημασία. Ξεκινώντας από τη διόρθωση των σαδιστικών σας τάσεων και του lifestyle αποφυγής ευθυνών. Πώς είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι νοιάζεστε για την ανθρωπότητα και τις ανθρώπινες ζωές και την ίδια τη ζωή όταν είστε τόσο πρόθυμοι να επιτεθείτε σε κάποιον τόσο εύκολα μόνο και μόνο επειδή δεν υιοθετεί την οπτική σας για το πώς είναι η επανάσταση ή για οποιοδήποτε άλλο μικρό ασήμαντο πράγμα;
Ξυπνήστε. Βαρέθηκα να είμαι ήρεμη. Δεν είμαι ήρεμη, είμαι έξω φρενών, βαρέθηκα τις μαλακίες και θέλω να ζήσω. Να ζήσω πραγματικά, όχι απλά να υπάρχω. Το να υπάρχω απλά δε μου κάνει, με εξαντλεί. Όχι άλλος ένας κινούμενος νεκρός, όχι άλλο ένα ζόμπι που περιμένει σε αυτή την καταραμένη αποκάλυψη που «αγοράζετε» συνέχεια για κάποιο ακατανόητο λόγο.
Ξυπνήστε. Απλά ξυπνήστε και μυρίστε τα τριαντάφυλλα, τη ναπάλμ, τη μυρωδιά της δυνατότητας καθώς και της προσωπικής ευθύνης. Όχι αυτό που μας πουλάνε, αλλά αυτό που δε θέλουν ποτέ να μάθουμε. Αυτό που ίσως ούτε κι εμείς δε θέλουμε να ξέρουμε, γιατί θα μας βγάλει από τη ζώνη άνεσής μας, από το κουτί, από το φυσιολογικό, από αυτό που θεωρείται επαναστατικό και μαγκιά, αλλά στην πραγματικότητα είναι ανικανότητα και μιζέρια. Μην παγιδεύεστε σε στερεότυπα.
Ξυπνήστε, εκεί που επιτέλους καταλαβαίνετε ότι έχετε τη δύναμη, το μυαλό και την ευθύνη να τα χρησιμοποιήσετε.
Η πρόσκληση για δράση
(*) Καταλαβαίνω και σέβομαι ότι υπάρχουν πράγματι πολύ χειρότερες καταστάσεις από τον συναισθηματικό πόνο που νιώθω, τα πληγωμένα αισθήματά μου, την απελπισία μου και τη δυσκολία μου να ζήσω όπως θέλω.
Υπάρχουν όντως τα παιδάκια που πεινάνε, ολόκληρες χώρες που βομβαρδίζονται για τους πιο γελοίους και σάπιους λόγους, οι άνθρωποι που δεν έχουν κανένα απολύτως τρόπο να βγουν από τον βούρκο, τα παιδιά και οι ενήλικες που απαγάγονται και χρησιμοποιούνται ως σκλάβοι του σεξ ή σκοτώνονται για τα όργανά τους, αυτοί που δηλητηριάζονται και δολοφονούνται αργά σωματικά, ψυχικά ή/ και συναισθηματικά από τη δουλειά τους, τα παιδιά που αναγκάζονται να δουλεύουν, οι άνθρωποι που σφαγιάζονται στο όνομα της θρησκείας ή κάποιας υπόσχεσης που τους έδωσε ο θεός, οι γυναίκες που σφάζονται επειδή κάποιος τις κοίταξε, οι άλλες που βιάζονται και κακοποιούνται καθημερινά μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες και ο θεός του λαού τους λέει ότι αυτό είναι εντάξει. Τα δάση που καίγονται ολοσχερώς για να φτιάξουν βίλες και μηχανές παραγωγής χρήματος/ κτίρια/ ό,τι άλλο πρόκειται να πάρει τη θέση τους, τα ζώα που θανατώνονται μαζικά, ο βιασμός του περιβάλλοντος, η ολοκληρωτική καταστροφή όλων και όσων μπορούν να βάλουν στο χέρι. Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Ένα τεράστιο μέρος του συναισθηματικού μου πόνου υπάρχει επειδή όλα αυτά πρέπει να επιτρέπεται να συμβαίνουν. Δε μπορώ καν να αρχίσω να επεξεργάζομαι σε τι κατάσταση μυαλού πρέπει να βρίσκεσαι για να σκεφτείς καν να κάνεις κάτι τέτοιο, αλλά επιτρέπεται. Είναι φυσιολογικό να τα βλέπουμε στις ειδήσεις, θα συγχυστούμε και κάποιοι από εμάς θα περάσουμε ακόμα και μια - δυο βδομάδες συζητώντας γι' αυτά με τους φίλους μας για να βρούμε τρόπους να βοηθήσουμε, αλλά θα καταλήξουμε στην αποδοχή ότι δε μπορούμε να κάνουμε το παραμικρό γι' αυτό. Γιατί προσπαθώ να ανοίξω μια συζήτηση με τους φίλους μου γι' αυτά και πάντα καταλήγουμε να στριφογυρίζουμε ατελείωτες ώρες και να γκρινιάζουμε γύρω από τα γεγονότα και τα προβλήματα. Καμία λύση δε διαφαίνεται στον ορίζοντα. Απλά γκρινιάζουμε και μιζεριάζουμε.
Άλλοι θα βγουν στους δρόμους και θα διαμαρτυρηθούν γι' αυτά, άλλοι θα σπάσουν τις περιουσίες άλλων ανθρώπων στην πορεία, ακόμα και θα χτυπήσουν/ σακατέψουν άλλους ανθρώπους για να το βγάλουν από το σύστημά τους. Η αστυνομία θα δείρει κάποιους, θα συλλάβει άλλους, θα βάλει δικούς της να δημιουργήσουν χάος και θα πει ότι οι διαδηλωτές το δημιούργησαν για να μπορέσει να τους δείρει περισσότερο και να τους αποκαλέσει μπαχαλάκηδες και άπλυτα αριστερά αναρχοκομμούνια. Μπορείς να δείς την ηλιθιότητα; Μπορείς να δείς τη ματαιότητα; Μπορείς να δείς την ανάγκη να το πάρουμε αλλιώς; Να βρούμε άλλους τρόπους;
Σας προσκαλώ να σχολιάσετε τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας σας και αν σας ενδιαφέρει να βρούμε νέους τρόπους. Να φτιάξουμε μια κοινότητα από ανθρώπους που σκέφτονται λύσεις και ειρηνικούς αλλά αποτελεσματικούς τρόπους δράσης, τρόπους να επικοινωνούμε μεταξύ μας, να δημιουργήσουμε οργανισμούς, blockchain projects, εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες, οτιδήποτε μπορεί να κάνει αυτόν τον γαμημένο και διαταραγμένο κόσμο καλύτερο με τρόπους που έχουν σημασία. Όχι ώστε να μπορούμε να ποστάρουμε και να γκρινιάζουμε και να μιζεριάζουμε γι' αυτό. Ώστε να μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Δε μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου. Δεν έχω τα λεφτά, δε ξέρω είκοσι διαφορετικά επαγγέλματα, δεν έχω τη ψυχική δύναμη να σηκώσω το βάρος του κόσμου στους ώμους μου. Κανείς δε μπορεί μόνος του/της. Ενωμένοι στεκόμαστε, διχασμένοι πέφτουμε.
***********************************************************
Σειρά "Το μονοπάτι προς τον αληθινό εαυτό μου και την ευτυχία" μέχρι τώρα
ep 0 (pilot 😛) : Περί Κοινωνίας, Τεχνικών Μαζικής Χειραγώγησης, Πρόσκληση για Δράση
ep 1 : Σε mode διακοπών και ανασυγκρότησης - Οι τρεις τελευταίες εβδομάδες
