It is a matter of Happiness

Before okay na sakin kung may Php20 ako sa bulsa ko pero time passed by nag-iba pananaw ko, pangload lang kasi before okay na sakin bilang tambay at bilang dependent sa parents ko. Yung tipong kain tulog lang ako gigising lang pag may nahain na tapos pasok sa skwela. I still remember those days na araw-araw akong huminge ng baon sa parents ko na galing sa bulsa at pinagpawisan talaga nila. To be honest, ngayun kolang narealize on how to value even one piso na nakapagwork na ako na kumikita na ako ng pera, hirap pala mag budget no? Haha, yun bang tipong mapapasabi ka sa sarili mo na " Aabot kaya tong pera ko hanggang sa susunod na linggo? " legit pala talaga na kapag independent kana jan molang malalaman yung kailangan mong magtrabaho at kumita ng pera para may makain at manuhay ka, legit yung parang nakakahiya na huminge ng pera na kaya mo namang magtrabaho at mabuhay mag-isa, yung tipong mapapaisip ka nalang na siguro panahon kuna para ako naman ang magbibigay sa kanila.

Nuon masasabi ko na life is unfair kasi may mga taong sobra-sobra na ang pera peru narealize ko na may mga tao din pala naabut lang nila yung kinalalagyan ngayon nila kasi nagsikap at nagbunga lang ang mga pinaghirapan nila, kung may mga tao mang ipinanganak na talagang mayaman dahil sa may mga pamana sila di rin yun guarantee na unfair na kasi may mga bagay parin na merun ka na wala sila. Hindi lahat ng mapera ay masaya sa buhay nila, my point is kahit wala akong masyadong pera pero sobra yung saya pag nakatulong ka sa iba lalo na sa sariling pamilya. In speaking of masaya, di pala lahat ng paghihirap ay nakakasama kasi ito yung dahilan para magpursigi ka na umangat at aside from that is tunay yung saya pag nakaangat ka ng konti o kumita ng kunting pera ay sobra-sobra nayung saya, may mga tao kasing dina mabilang ang pera peru nalimut nadin ang tunay na saya. Diko sinasabing mahirap ka at wag kanang umangat pa, ang punto kolang ay sulitin mo ang bawat saya sa kabila ng kahirapan, di yung naghihirap na nga pinapahirap mopa, kaya yung iba di nakatiis tinapos yung kahirapan sa pamamagitan ng pagtapos ng buhay nila goodbye earth kumbaga.

Nuon masasabi ko na "saan aabot ang bente pesos ko? Syempre sa load lang hahah peru ngayun kumita na ako peru kolang parin, peru yun nga sabi ko masaya parin kasi in every money na kita ko may naibigay parin ako sa parents ko, yang mga coins nayan? Naisipan kolang yang kunan ng pics kasi dumami na pala, napaisip lang ako dahil diyan na panay pala ako hinge ng piso nuon sa parents ko peru ngayun kalain mo naipon pala yan na diko masyadong nalalaman hihi.

I just want to flex this birthday boy in the middle wearing a blue uniform, problemado yan kung paano makaabot sa qouta this month but still he manage to smile sa birthday niya kahit cake lang masaya na siya. Ako this day, paubos din pera ko kasi nagbigay ako ng Php3'500 sa parents ko but still happy, that's life, we must learn the value of giving in order to be happy.

My apology sa parang walang ka buhay-buhay na gawa at nonsense kasi busy kakahiga at kakanuod ng anime, taglish pangmadalian tinamamad kasi peru always naman Lol

Anyways don't take it seriously kung ano naisulat ko, super lutang ako this time.

Still thanks for dropping by my friend :*