Gugma ang rason nganong natawo kita niining kalibutan nga atong gipuy-an karon. Gugma usab ang hinungdan ngano ang tawo midako ug milambo ug nahimong inila sa katilingban. Ug kon ang tawo makasala tungod sa pagpanalipod sa iyang minahal ang dakong rason mao ang dako niyang gugma ngadto sa nilalang.
Unsa diay ang gugma? Ngano kining nga pagbati makadulot ug kaayohan ug kadaotan ngadto sa hingtundan.
Kada nilalang lain-lain ug kahulugan sa gugma. Sila pa, ang gugma usa ka pagbati nga dili nimo hisabtan, pagbati nga ikaw ra ang makasabot ug makapasabot ngadto sa usa ka butang o tawo nga imong gihigugma. Pagbati nga imong gayong tindugan, pakamatyan kung gikinahanglan. Usa ka pagbati nga kung imong laksion sa imong kahiladman, mawad-an ka ug kadasig pagpuyo niining kalibutan, nga sama nga ang imong kinabuhi walay na pulos, wala nay tumong, wala nay hinungdan nganong magpuyo pa ug dugay sa kalibutan.
Ang inspirasyon sa tawo nga mabuhi ug magpakabuhi, maningkamot nga mutobo ug molambo sa kalibutan naga sumikad sa gugma. Ginatawag nga tawhanong gugma.
Gugmang nagasugod sa pagdayeg sa kaanindot sa maong butang o tawo, diin mitubo ug misupang sa pag-angkon o paghambin, hangtod nga miumol kini sa pagbati nga gugma sa maong butang o tawo. Ang tawhanong paghigugma lumalabay lamang, mawagtang sama sa pagwagtang sa usa ka butang o nilalang. Adunay mga tawo nga nahigugma kay maanindot sud-ongon ang usa ka butang pero kon kini mawad-an na sa kaanindot tungod sa kadugayon, dili na mapahimuslan, kini iyang ilabay o biyaan sa suok, kay iyang gugma sa maong butang nawagtang susama sa pagwagtang sa kaanindot sa butang.
Mahambin kini sa gugma sa tawo sa usa ka nilalang, nga makabibihag ang katahom, diin daghang ang naglimbasog nga maka-angkon sa maong nilalang. Usahay maoy hinungdan sa away o mosangpot sa pagkalas sa usa ka kinabuhi, kay ang ilang gugma sa nilalang pakamatyan gayod. Pero ngano kung mawala na ang katahom sa pagdagan sa panahon, mawala man usab ang gugma, diin ang tawo madani sa bag-o ug lab-as nga nilalang.
Sama sa usa ka polang rosas, nga lab-as, makadani ang kaanindot diin ang tanan gustong mosimhot ug mokutlo sa maong bulak. Apan kon kini maabtan na sa kalaya ug walay nay lab-as nga kahumot, kini dili na pagalingion ug wala nay magadayeg, ug ang tawo mangita ug laing lab-as nga polang rosas.
Kining pagbati-a tawhanon lang, dili molungtad sa kahangtoran, kay ang iyang gugma nagasumikad sa lawasnong pagbati wala sa iyang kahiladman. Kay ang iyang gugma dili tinoay. Dili sama sa gugma sa Dios.
Ang Diosnong Gugma
Ang sinugdanan sa paghimugso sa tawo gumikan sa gugma sa Dios.
Ang tawo giumol gikan sa lapok, gihatagan sa Ginoo ug espirito aron kini makabaton ug kinabuhi. Ang kalibutan gipuno sa Ginoo sa tanang klase sa hayop ug mga tanom, tubig, kahayag ug kangitngit nga mao ang adlaw ug gabii. Kompleto ang kalibutan aron ang tawo mabuhi, ug ang tawo gihatagan ug pangisip ug katungod kon unsay iyang buhaton o "free will".
Tim-os ug tiunay ang gugma sa Dios, dili masukod, ug dili nimo ikahambin sa unsa man nga butang. Ang iyang paghigugma dili mulobad ug hangtod sa kahangtoran, bisan kapila pa ang tawo makasala, mahisalaag, makasubay sa hiwing dalan, andam ang Dios, mosagop, modawat, mopasaylo sa tawong mobalik kaniya ug maghinulsol sa iyang mga sala. Ang Dios dili madinumtanon, dili maghambin ug pagdumot, hinuon pangitaon niya ang nahisalaag. Sama sa usa ka magbalantay sa karnero, diin pangitaon niya ang usa ka karnero nga nahisalaag sa panon, ug kung makit-an niya dako ang iyang kalipay diin adunay dakong hikay nga pagahimuon.
Ang Diosnong Gugma nga dili mahimo sa tawo, ang gugmang balaan, ang gugmang walay sinugdan ug katapusan. Lahi sa tawhanong gugma. Ang pagpakamatay sa Dios sa krus tungod sa iyang gugma aron kita maluwas sa atong mga sala. Lahi sa gugma sa tawo diin pakamatyan ang gugma tungod sa usa ka nilalang. Pero ang Dios nagpakamatay alang sa tanan.
Walay sinugdan ug katapusan ang gugma sa Dios, sukad kaniadto ug karon, ug hangtod sa kahangtoran magapabilin ang iyang gugma kanatong tanan.
