Ako lang ba?
Ako lang ba ang nabubuhayan tuwing takipsilim?
Sa sobrang traffic ng mga sasakyan
Sa sobrang init ng araw
Sa sobrang bilis ng kilos ng mga tao
Hindi ko na alam kung kakayanin ko pa ba ang mabuhay
Sa tuwing sisikat araw ay maskara ko'y sout sout ko na
Ngiti sa aking mga labi ay naipinta na
Para lamang masabi ng iba na kaya kong makipagsabyan sa agos nila
Ngunit sa bawat kanto ng aking pinupuntahan ay labis akong nasasaktan Para kasing lahat ng mga iyon ay may mga kuwentong nais maibahagi Ngunit bawat kanto ay takot na mahusgahan
Kaya sa kadiliman ay pinipiling matabunan
Bawat tao na aking nakikita
Ay iniisip ko kung ano ang kanilang istorya
Mas gusto ko kasing mag-obserba nalang kaysa tuningin sila
Dahil alam ko naman ang kanilang sagot
at iyon ay "okay lang ako"
Nakakasawa na itong mundo nating waring tanghalan
Kung saan lahat tayo ang siyang mga artistang naglolokohan
Mga artistang nakakalimutan na ang sariling pangalan dahil mas inuuna ang iskrip kaysa sariling kalagayan
Kaya ako
Mas gusto kong magtakipsilim na
Dahil iyong lamang ang panahon kung saan sabay sabay na tinatanggal ng lahat ang kanilang mga maskara At sabay sabay na lilimutin ng lahat ang kanilang mga linya
Upang langsapin ang katotohanan
Kahit na puro ito kasakitan
Dahil sa takipsilim lamang umaalis ang liwanag habang pasapit pa ang kadiliman.