Buhay,
Tanging limang letra na pinanghahawakan ng sanlibutan
Buhay ,na ang nakasalalay
Ng mga taong nakikidigma sa sakit na nakamamatay
Buhay, na nabago at hindi na sigurado
Ang buhay na binigay pero unti unti nang namamatay.
Ako ay isa lamang pong estudyante at hindi nakakampante. Dahil ang sakit na itoy walang pinipili ,may ginto kaman o diyamante. Sabi ko sa sarili ko." Oras na para huminga ang kalikasan, Narito kung saan sa wakas ay natagpuan niya ang kapayapaan. "
Pero di ito ang aking inaasahang kapayapaan.
Dahil ang mga puso ay puno ng kawalang katiyakan.
"Tulong!" Naririnig ko ang mga hiyawan
Ang mga bata ay umiiyak, nais na lumabas kahit saan .
Lahat ay walang pagpipilian kundi manatili sa bahay
Para sa kapakanan ng ating buhay.
Kailan magtatapos ang pamdemyang ito?
Kung may mga taong lumulusot mapa roon maparito.
Abay dapat nyonang itigil iyan .
Dahil baka yan ang ating pagsisisihan.
Tayomg lahat ay matulongan upang ang sakit na ito ay masolusyonan .Wag mawawalan ng pagasa, manqtitling nakamulat amg mga mata
Sabay ibukas ang munting palad ,dahil ano mng oras darating ang hinahangad.
Laging tandaan ang virus ay wag nating maliitin, palaging mag dasal at mnalangin.
Lahat ng yan naranasan natin... Kc takot tayo wakasan ang buhay na nag iisa lang naman kaya ingatan natin at wag mapunta sa wala lang