The Unknown

"Mom?" Binuksan nya ang pinto at pumasok sa loob ng bahay. Iginala nya ang kanyang mga mata sa kabuuan mg bahay at tiningnam kung may tao. "Ma asaan ka?"

"Allison, andito ako sa likod bahay, pumunta kana lang dito." Her mom.

Tinungo nya ang pinto papunta sa likod bahay at binuksan nya iyon, at doon nakita nya ang kanyang ina. "Anong ginagawa mo ma, ako na diyan, maupo ka nga muna, bakit nagpapagod na naman kayo."

"Ano kaba, hayaan mo na ako, may pagkain doon, kumain kanaba?"

"Hindi pa po, maya maya hindi pa naman po ako gutom."

"Sige, ikaw bahala, basta kumain ka mamaya, damihan mo si Papa mo ang nagluto nyan."

Natigilan sya pagkarinig nya sa sinabi ng ina nya. "Ah, S-sige po, mamya po." Nauutal nyang sabi, "Muuna na po muna ako sa loob."

"O sige, magpalit kana ng damit at magpakita ka sa Papa mo, namiss ka noon panigurado."

"O-opo." Tahimik syang pumasok sa loob ng bahay, bago sya makarating ss kwarto nya madaraanan muna nya ang kwarto ng magulang nya. Hindi nya alam ang mararamdaman nya. Tuloy tuloy sana syang papasok sa loob ng kwarto nya ng makarinig sya mg kalabog sa kwarto ng mga magulang nya.

Marahan syang lumakad pabalik, hinawakan nya ang siradura ng pinto at akmang pipihitin ito ng biglang bumukas ito ng kusa.

Napaangat sya ng tingin sa taong nagbukas ng pinto, pero nagulat siya dahil hindi ang Papa nya ang nagbukas ng pinto. "Sino ka?" Pabigla nyang tanong, unti unti syang umatras, napatingin sya sa loob ng kwarto ng magulang nya at doon ay nakita nya ang duguang katawan ng Papa nya.

"A-anong," tinabig nya ito at dali dali syang pumasok syang pumasok sa loob ng kwarto, pinulsuhan nya ito pero huli na ang lahat, wala na itong buhay. Tumingin sya dereksyon ng salarin, nanginginig amg katawan nya, hindi nya alam ang kanyang mararamdaman, maya maya huminga sya mg malalim, nawala ang kanyang panginginig at tumingin sya ng deretso sa mata nito, walang anumang reaksyon, blanko, yun ang makikita sa kanyang mga mata.

"Ganyan lang ang kaya mo?" Ang malamig nyang tanong dito habang hindi inaalis ang mata sa mata ng kanyang kausap

Kunot noong napatingin ito sa kanya, animoy nagtataka sa inaasal nya. Hindi ito nagsalita, unti unti itong lumapit sa kanya at yumuko sa kanyang nakatingalang ulo. "Hmmm."

Hindi sya umiwas ng tingin bagkus lumaban sya mg titigan dito, mata sa mata, animoy naguusap ng palihim gamit ang mga mata nila. Inalis nito ang pagkakatingin nito sa kanya, lumakad ito at nilagpasan siya nito patungo sa bintana at tumalon, naglakad ito habang pinapaikot ikot ang handle ng kutsilyo sa kamay nito.

Walang pagdadalawang isip na sumunod siya dito, tumalon din siya sa bintana at humakbang sa direksyong tinatahak nito. Doon nakita nya ang isang motorsiklo. Hindi lumilingong naglakad siya sa direksyon nito, walang pag aalinlangan, sumakay siya sa motorsiklo at yumakap sa baywang nito. Napapitlag ito pero pinagpatuloy din ang pagpapaandar sa motorsiklo.

Habang tumatakbo ng ang motorsiklo, wala silang imikan habang nasa daan, hindi nya alam kung saan papunta ang tinatahak nilang daan, papadilim na ng tahakin nila ang daan papasok sa isang masukal na lugar, ilang minuto lamang ang bumungad sa kanya ang isang di kalakihang bahay, doon nito ipinasok ang motor at saka pinatigil ang makina ng motor. Napapaligiran ng mga puno ang bahay.

Walang imik siyang bumaba at sumunod sa direkyong tinatahak nito. Sa loob ng bahay, inilibot nya ang kanyang paningin sa loob ng bahay, makikita ang pangdalawahang sofa at at isang maliit na lamesita kung saan may nakapatong na sari saring walang lamang bote ng alak, ashtray at balat ng sitserya. Walang masyadong laman ang bahay, maaaring dito lamang sya nagtatago.

Umupo siya sa isang sulok at sinundan ng tingin ang lalaki habang pumapasok sa isang kwarto. "Ito ba ang bahay mo?" Ang kanyang tanong.

Hindi ito tumugon at dire diretsong pumasok kaliwang bahagi ng pinto, hindi nito isinara ang pintuan kaya nakikita nya ang ginagawa nito. Naghuhubad ito ang damit habang hawak ang kamisetang pamalit. Pagkatapos nitong magbihis ay lumabas ito habang nakatiim ang mga mata.

"Bakit ka sumunod? Sumama ka ba para ipag higanti ang iyong amang...." napaghinto ito sa pagsasalita at parang tinatantya ang kanyang hitsura.

"Ang amang ano?" Nakakunot noo nitong tanong.

Tinititigan nya ito, hindi nya ito mawari, hindi nya mabasa ang iniisip nito, walang anomang mababakas na kahit ano sa mukha nito. Mistula itong manyika na walang emosyon. "Bakit ganyan ka, parang wala lamang sa iyo ang aking ginawang pagpatay sa iyong ama, sumama kaba dito para ikaw mismo ang pumatay sa sakin?" Ang kanyang nasambit.

"Kahit pa patayin kita, hindi na rin naman maibabalik ang buhay ng ama ko." Ang sagot nito

"Pero maaari mo akong isuplong sa mga pulis para mapanagot." Ang kanyang katwiran.

"Bakit ganyan ka, mas gusto mo bang isuplong kita, para sa isang taong nakapatay sayong kaso lamang ang kakaiba. Nagtatanong ka kung bakit di kita sinuplong, hindi ba mas pabor nga yon sayo."

"Gusto ko lamang makasiguradong sisikatan pa ako ng araw bukas!"

"Wala kang kailangang ipangamba, hindi ako marunong humawak ng baril."

"Pero di mo ba naisip, maaari ka ring maging suspect sa pag patay sa sarili mong ama dahil bigla ka nalang nawala sa bahay nyo."

Natigilan ito at hindi na umimik.

--

Naalipungatan si Allison dahil sa naramdaman nyang malamig na kamay sa kanyang hita, humahalpos, humihimas na parang naghehele ng bata. Pero may kakaiba sa paraan ng pag haplos nito.

"A-ama!" Pabulong nyang sambit

"Allison, anak."

Napasiksik na lamang sya sa dulo ng kanyang higaan at pilit iniiwasan ang haplos ng kanyang ama.

"Bitawan mo ako ama, ang inay."

"Wala siya, may pinuntahan kagabi pa."

"Ayaw ko po ng ginagawa mo Ama, parang awa mo na po!" Ang kanyang pakiusap.

Pero bigla siya nitong sinampal kaya napatumba siya sa higaan. At muli, nangyari na naman ang kalapastanganan ng kanyang Ama. Nababoy na naman siya ay naiwang lumuluha at duming dumi sa sarili.

--

Napabalikwas ng bangon si Allison na puno ng pawis, animo'y tumakbo mula sa nanghahabol na bangungot. Bumalik ang nakaraan at ang puso'y nalambungan ng hindi maipaliwanag na pakiramdam. Animo'y punong puno ang puso dahil sa sakit na nararamdaman.

Tuluyan syang nagising at bumangon, ng mahagip ng mata ang kutsilyo ay kinuha nya ito. At ng matanawan niya ang pinto sa kwarto ng lalaki'y lumapit siya doon.

At ng subukan niyang pihitin ang seradura ay nabuksan ito. At sa kama, nakita niya ang lalaki, himbing na himbing ang tulog, humihilik pa.

Unti unti siyang lumapit at tinitigan ang pagmukha nito. At ang kamay na mahigpit ang pagkakakapit sa kutsilyo ay iniangat at iniumang sa dibdib nito.

"You kill him the wrong way, I will show how it should be done." She whisper before striking the knife into the man's chest.

It's like fate that the knife she's using is very light so sharp, and can cut through his skin. The wonderful feeling while his father was in front of him and the blood was gushing so beautifully.

The blood when she strike the knife scattered even in her face. And while the knife was pushing harder and deeply, she pull it until to his stomach, she want to carve something in his chest but she change her mind and just pull the knife until and created a square cut, until she can pull up his skin.

After it, she look at his eyes but his eyes was bulging like he saw something that surprise him. She had the urge to pull his eyeballs and so she did. And blood and blood, he was bathing in his own blood, and she's having the time of her life.

--

Allison woke up again because of the non stop chirping of the bird, it's like they are forcing her to wake up. She slowly open her eyes but the glint of sun just hurt her eyes she just covered her eyes with her hands.

But she suddenly remove her hands in her face because of the wet and cold liquid touch her face. And what she saw terrified her that make her scream like a mad man.

Blood. A pool of blood and a dead body.

Omoo, tagalog yung nauna tapos naging english haha, sana tama ang english ko. Tinatry ko lang magsulat mg story kaso diko alam if magugustuhan ng bot. Pag hindi ito na tipan in tagalog language, unpublish ko nalang sya saka ko etatranslate sa english. Sayang effort pag di na tipan, mahirap mag type aba.