PREVIEW ONLY

🗡Chapter 1 S3🗡
🗝Confession🗝

•Morgan Iris Gil-Kim's POV•

"Where have you been that took you so long Bennidict?" naka-cross armed kong sabi habang nakataas-kilay. Anong ganap? Tsk.

Miss me? Ako pa rin naman ang prinsesa mo.

"Ah, nothing. I just prepared something." he while looking at his watch.

"And what is it?" I ride on his English speaks. Tsk.

"Come on Morgan, just take a sleep, it's already midnight." he replied that made me confused.

"Matulog ka na wala akong trip." mataray kong sabi at naglakad palagpas sa kanya.

"Nagtatampo ka ba Gilly?" ayan ka na naman.

"Me? Bakit naman? No." agad kong sagot habang nakatalikod sa kanya.

"Look Morgan. I am very sorry if I made a scene a while ago. Promise hindi na mauulit." pangako niya na kinaharap kong muli.

"Bakit naman kasi? Do you know that I hate being laughed by others? Pasalamat ka nga hindi ko pinalaki ang eksena. Baka napatay ko pa ang mga 'yon." inis kong sabi habang nakatitig sa kanya nang maigi.

"Calm down Gilly okay? Halika na at matulog, baka ma-anemia ka pa." sabi nang doktor kong magaling. Tsk.

"Susunod na ako. Mauna ka na, Kimmy." pasutil kong sagot.

"Fine. Sumunod ka ah."

"Opo."

Naglakad nalang ako papunta sa garden ko nang biglang tumawag si Lhian.

"Hello Lhian?"

"Mainit na naman yata ulo mo Empress. Haha check mo nga blood pressure mo." panunutil pa nito. Kagigil. Anyare sa mga tao ngayon?

"Hindi ako natutuwa."

"Ay sorry. Joke lang 'yun, sorry, sorry."

"Okay lang. Hindi pa naman ubos ang pasensya ko."

"Empress Iris, calm down. Alam ko namang dinadaan mo lang sa taray ang pait ng nakaraan mo." sabi nito sa kabilang linya na nagpatigil sa akin.

"Hello Iris? Nandyan ka pa ba?"

"Ah oo, may naisip lang."

"Okay. Let's meet tomorrow, I have some things to show you." sabi niya at mukhang nagbibiro pa yata.

"Baka kalokohan mo na naman 'yan. Huwag ako." ani ko habang nakatitig sa buwan na siyang nagmamasid sa paligid.

"Haha hindi promise. Matulog ka nalang, mababawasan init ng ulo mo."

"Mas lalo nga madadagdagan eh." agad kong sagot at napabuntong hininga.

"Dahil ba kanina? Jusko Iris naman, binibiro ka lang non. Kailan ka ba ma-iinlove sa asawa mo ha? Ang tanong na-inlove ka ba talaga dyan?" nasira yata ulo ko sa tanong niya.

"Ah, eh.. Oo naman, pero hindi ako na-inform sutil rin pala siya." nauutal kong sagot, halos wala akong masabi.

"Ride on his jokes. Love him the best that you can do. 'Yan lang payo ko."

"Oh sige na nga inaantok na ako. Tulog ka na Iris." dagdag pa niya na kinatango ko lang.

Pinatay ko na ang tawag at agad pumasok sa loob ng mansyon.

I don't know but everytime I look at him, I'm ashamed. But I also smile in the same thing.

"Good night Kimmy, sorry for being the wrong woman as your wife." I said while looking at him, and kissed his forehead before sleeping.

Kinabukasan, nagising nalang ako na wala na siya sa tabi ko. Teka, parang mainit temperatura ko.

I checked my temperature using a body thermometer.

"38.2 celcius. Hala totoo nga." sabi ko sa sarili.

"You're sick Gilly." rinig kong sabi ng kararating lang na si Bennidict at may dala pang pagkain.

"Morning." dagdag pa niya.

"Ah, eh..."

Help, hindi ko alam sasabihin ko.

"Shh. For now just let me take care of you okay?" tumango nalang ako sa sinabi niya kasi wala rin akong maisagot.

"Kumain ka muna." aniya.

Kukunin ko na sana ang kutsara nang hawakan niya ang kamay ko, "Ako na."

"Kaya ko naman eh."

"Sige na. Ah?" jusko sinubuan pa ako.

Nagba-blush ba ako? Feeling ko oo, help.

"One more Gilly." kinain ko nalang 'yon, no choice eh. Pagkain pa rin naman 'yun 'di ba. At tsaka masarap eh.

Oh, utak mo green.

Patuloy niya pa rin akong sinubuan hanggang sa ma-ubo ako. Ayst sorry.

"Inom ka muna." he said and gave me water to drink.

"Anong, oras na?" nauutal kong tanong sa kanya at uminom ng tubig.

"Seven thirty na. Why you're asking?" he replied.

"Ah may meet," he cut my words.

"Hindi na muna 'yan importante sa ngayon. Magpalakas ka muna okay? You're not yet okay." agad niyang sabi kaya tumango nalang ako.

"Ahm pero,"

"Shh. Walang pero-pero. Your health is more important than that meeting. Do you want to stay sick?"

"No.." mahina kong sagot sapat lang para marinig niya.

"'Yun naman pala eh. Teka lang may kukunin ako." I just nodded so he went downstairs.

"Hay self! Bakit ka pa kasi nagkasakit, ayan tuloy hiyang-hiya na ako sa kanya. Ih.." sabi ko sa sarili habang nakatingin sa salamin, ang haggard ko.

"Tignan mo nga sarili mo, ang pangit-pangit mo pa." nakangawa kong saad.

"You don't need to do that, you're always pretty in my eyes Gilly." naku nandito na pala siya, help.

"Ah s-sorry." wala talaga akong maisagot eh.

"Haha why are you saying sorry? It's not your fault of being beautiful dear." aniya, blushing na talaga cheeks ko my god.

"Ah pero, kahit na. Sorry talaga."

"Why?"

"Because I am not a good wife to you, I always throw you the problems I have, by being nasty.. And I swear, I-i'm still s-shy whenever I t-talk t-to you.." nauutal kong sagot, hindi ko alam kung ano sasabihin niya, patulong naman po huhuness.

"Morgan," hindi pa man niya naituloy ang sasabihin ay pinikit ko na ang mga mata ko, baka sigawan niya ako. Overthinking pa nga self.

"Hindi mo naman kailangang mag-sorry. I understand, that you are problematic. But always remember that I am always here for you. I will never leave you. If that's the only way, of being nasty, it's okay as long as the pain goes few. And I don't believe you're still shy to me, hindi halata. Actually you're cute." paliwanag niya na nagpangiti sa akin, oh my, I can't keep smiling.

"Ah, eh, hindi naman sa ganun, talagang uma-attitude lang talaga ako, sorry talaga.. I can't control myself.."

"That's normal. It's okay.. That's better than to kill me." hindi ko alam kung nagbibiro siya eh.

"Nevermind. Kumain ka na uli." he added.

He assisted me until I finished eating.

"Inumin mo 'to, para mabawasan 'yung sakit ng ulo mo." siya nang makita akong nakahawak sa ulo ko, inabot pa sa akin 'yung gamot na ininom ko rin naman.

I drink water and smiled to him as the thank you of mine.

His phone rang, I heard it.

Kinuha niya 'yun at parang nag-iisip kung sasagutin ba niya.

"Sige na, sagutin mo na baka importante. Kaya ko na." nakangiti kong saad kaya sinagot nalang ang tawag.

Lumabas na rin siya sa kwarto ko so mag-isa na ako sa loob.

Bakit kasi kailangang magkasakit pa ako eh.

Habang may kausap pa siya, naisipan kong maligo na muna, I can't live without taking a bath, excuse me.

I got my towel and went to the bathroom to take a bath, even just for a while.

"Ill little Morgan." I whispered to myself.