Sa unang uwi ko sa pilipinas ay naging okay naman ang lahat.. masaya, sobrang saya na my pamilya kang uuwian.. may tatawag sayo na daddy. My magkikiss sayong baby girl na super kulet at kulot. Hehe.. habang tumatagal ay parang may nagbabago.. nagbabago sa pakikitungo,pakikisama sa bawat isa, habang tumatagal ay binabalewala kna ng partner mo. Sadyang ganon ba tlga ang buhay? Oh nagbabago lang dahil my pera? Pera ba ang sukatan ng respeto? Pera ba nakakapagpasaya sa iyo? Napakahirap na ikumpara ka ng partner mo habang binabalewala ka at the same time.
dumating sa point na pinagaawayan na hangang sa magkasagutan na baka ma offend ang boss? Sa isipan ko tuloy? Huh? Iniisip mo pa boss mo na bka ma offend kesa sa partner mo? Daming beses ganon ang nangyari kaya dumating aa punto na sumuko at ipaubaya nalang sakanya. Sa totoo lang kasi nakakapagod na..
nakakapagod magpaliwanag,makipag sagutan, makipag sabayan.. tao lang din naman tayo at napapapagod din.. kumbaga yung sinasabi niya dati sayo na di na mauulet pero makalipas ang ilang buwan nangyari ulet. Kaya napagod at hinayaan nalang.. mas mabuti p iyon kesa lagi mag aaway. Kaya sabi ko sa sarili ko na hinding hindi ko na pakikialamanan siya.. sobrang pagod na ako at tao lang din