2:00 A.M

0 6
Avatar for Xyzyineon
2 years ago
Topics: Horror

Nagising ako dahil sa sobrang lakas ng kulob at kidlat. Seeing thunder and lightning makes me traumatized for knowing that I have this Astraphobia. The fear of thunder and lightning. I tried to calm myself kahit na gusto ko nang umiyak. I really hate this feeling. Bumabagyo kasi dito sa lugar namin kaya ganon nalang kalakas ang kulob at kidlat. I went downstairs and open our fridge. Humanap ng makakain para sa ganon ay maibsan tong takot na nadarama ko. I found some chips and Chuckie, I get it at umupo sa sofa. Sobrang dilim dahil naka off ang lights at tanging dim light lang ng lamp sa kusina ang nagbibigay ng unting liwanag sa kinauupuan ko. I opened the chips and about to eat when I heard a whisper. I look around and no one was found. Maybe wind? Ewan. I shook my head for a thought na baka dala lang to ng phobia ko. I started eating when my phone buzz and lighted. Yumuko ako para hagilapin ang phone ko. There was a message saying,

"Wag ka lalabas ng bahay hanggat di kami nakakauwi" it's from Mom. And I forgot to say that my mom and dad aren't home at mag-isa lang ako ngayon dito. They had a business trip the last day at dapat kahapon pa sila nakauwi. But because of this storm, na stranded muna sila sa airport. I just shrugged my shoulders at nagpatuloy sa pagkain.

I wonder bat ayaw nila ako palabasin, at bakit sa ganitong oras sila nag text? They supposedly sent this earlier than 8 p.m. Maybe delay? Oh well I don't care. Since medyo busog na ako at naibsan ang takot, I decide to go upstairs and continue my sleep. When someone knock on the door. My eyebrows arch sa isipang, 'sino naman kaya ang mangangatok ng gantong oras?' I stop for a moment at hinintay kung kakatok ba ulit. But no. Kaya nagtungo nalang ako sa kwarto. I locked the door and turn off my light, then when to my bed. Yung higaan ko ay malapit sa bintana kaya sa bawat paghiga ko ay nahahagip ko kung ano ang nasa labas. This time, I saw something even tho it's so dark and more rain pours. A shadow. I tried to clear it but my eyes are blur. Yes, malabo ang mata ko. Pero ket ganto ay madali akong nakakapansin ng mga bagay bagay. Maybe my eyes are blur but still active. Kinusot kusot ko ang mga mata ko dahil baka antok lang ito. The second time I look is nandon pa rin. Mas inilapit ko ang mukha ko sa bintana to look clearly when suddenly a lightning struck at natamaan yung taong nakikita ko. Sa sobrang takot ay napasigaw ako at nagtalukbong ng kumot. Umiiral na naman ang phobia ko kaya pinilit kong matulog.

Nagising ako dahil sa isang kalabog na nagmumula sa bintana ko kaya napahiyata ako at napatingin sa bintana. There's nothing in there. But, what was that? I checked my phone and it's 2:00 a.m. wait. Am I dreaming? Kanina nong nag text si mama is 2:00 a.m din, natulog ako at nagising.. and it's still 2:00 a.m? What is happening?

While thinking I heard a knock from outside. Sa sobrang lakas ay dinig ko hanggang dito sa kwarto ko. Dahil nabubulabog ako sa katok na iyon ay lumabas ako ng kwarto at bumaba sa sala. Pagkababa ko pa lang ay kumatok ulit. This time, mahina na. I was about to hold the door knob when my phone buzz. So I checked it at laking gulat ng mabasa ang text ni Mom.

"Wag ka lalabas ng bahay hanggat di kami nakakauwi" diko maintindihan kung ano ang nagyayare but it already happened kaninang... Wait, oo nangyare ito kaninang 2:00 but it's also 2:00 this time. Halos mapatalon ako ng may kumatok na naman and I felt a force na parang tinutulak akong buksan ang pinto.

"Sino yan?" I tried not to crack my voice dahil natatakot na talaga ako. But no one answered instead kumatok ito, ngunit this time ay sa bintana na, which is sa kusina. Ang bintana na iyon ay kung san matatanaw mo ang harden namin. Because of too much curiosity and the force that pushing me , I opened the door at tumakbo papuntang garden.

"Sino ka?!" I shouted but instead of answers ay katok ang natanggap ko. Isang katok mula sa... Sa lupang inaapakan ko. Kumuha agad ako ng pala at hinukay iyon kung san man nanggagaling ang tunog. Mas lumakas ang ulan kaya nagkakaputik ang suot kong pajama.

After minutes ng paghuhukay ay may lumuwal na isang kahoy. Flat surface sya. At mas lumakas ang katok don, kaya kinuha ko ulit ang pala at pinuwesto sa kahoy at puwersahang buksan.

Pagkagiba ng kahoy ay agad ko kinuha ang mga kahoy na nagkalat. Nangangamoy malansa at nakakadiring hangin ang sumalubong saken pagkabukas . Diko mahalagilap kung ano ang nasa loob nito ngunit laking gulat ko ng kumidlat ng malakas.

Hindi sa natatakot ako sa kidlat kundi natatakot ako sa nakikita ko.

Sa hukay,

sa kahoy ,

nakahiga ang bangkay kong walang malay,

nakatirik ang mata, naagnas at puno ng dugo.

—Two A.M

1
$ 0.00
Avatar for Xyzyineon
2 years ago
Topics: Horror

Comments