Random Chika Amidst Agaton

Still raining on our end. Summer season ba talaga ngayon? Minsan mapapaisip ka na lang din talaga sa panahon eh. Siguro, we should expect naman na sa darating na tag-ulan, sobra naman ang init. Baligtad na eii!

Anyway, good day chingus! Nakakatamad talaga ang ganitong weather. Tamang higa at kain lang ang ginawa ko today after maglinis ng bahay. Ang aga ko nagising kanina to prepare hubby's things pero buti na lang tumawag muna sya sa mga kasama nya sa work na nag-stay-in, kundi baka nastranded sya sa baha. Grabe kasi ang ulan sa amin since last night. Kaya yun kapitbahay ko eh wala din tigil sa pagtitimba ng tubig palabas ng bahay nila. Pinasok na kasi ng tubig baha. We offered them na dito na lang sa amin mag stay muna kaso ayaw ng lalaki kasi takot sa aso. So di na namin pinilit.

On my other chika, earlier today, tumawag sa akin ang kapatid ko to tell me na nagpaplano pala sila na mag outing with the whole family. Whole family, kasi kasama pati ang mga pinsan at tita ko pati mga anak anak nila. Bale 2 days sila mag stay sa Bataan and magswimming sila sa isa sa magandang beach resort doon. Inggit is me!

Bale doon sila magspend ng Hwebes Santo at Biyernes Santo. And for sure maghahakot na naman sila ng mga prutas sa farm.

Isa talaga yan sa mga namimiss ko, yun mga family gatherings namin dahil nga ako lang sa amin ang malayo sa kanila kaya ako lagi ang absent sa mga gatherings. And kapag naman kasi ako ng nagbabakasyon, natataon naman na mga busy sila sa buhay buhay kaya di din namin napaplano or wala kami pagkakataon for some bonding moment. Kaya gang tingin tingin na lang ako sa picture na ipapadala nila. Inggit is me talaga😂.

Kaya bigla ko tuloy naisip, ano kaya if di kami napadpad dito? Ano kaya ang buhay namin sa Manila? Of course, lagi na kami present sa mga family gatherings, for sure yan, pero magkakabahay kaya kami at makakaluwag luwag sa buhay?

Before kasi kami napadpad dito eh, sa Manila kami nanirahan. Pero you all know naman kung gaano kahirap ang buhay sa Manila lalo na kung wala kang sariling bahay. Nangungupahan lang kami that time, isang maliit na kwarto at 1,500 a month, bukod pa ang tubig at kuryente.

Hirap talaga kami noon kasi halos ang sweldo ni husband eh kulang pa sa upa sa bahay. At that time naman kasi eh ayaw nya ako pagtrabahuin, lately na lang sya pumayag na magwork ako kasi talagang nag insist na ako magwork para makatulong. Hanggang sa nabuntis ako at nakapanganak. And then we decided na manirahan na dito. And we made a good decision, kasi at least dito, sarili na namin ang bahay, wala nang babayarang upa. And pagdating naman s education sa anak namin eh mganda din naman ang mga schools dito at mura compared sa pagpapaaral sa Manila.

At yun lang ang chika ko today, share ko lang, hahaha! Wala naman talaga ako sana balak magsulat ngayon kaya lang out of boredom, bigla na lang ako nagtype, charot! 😂

But kidding aside, please include us in your prayers guys. Hindi lang kaming mga taga Capiz kundi lahat ng apektado ng bagyong Agaton.

Photo from Facebook

Date Published: April 12,